Cudowna recenzja

Ten historyczny reportaż to ciekawy zapis mało znanego cudownego objawienia w 1965r.na Podlasiu. Najbardziej interesujący w książce jest obraz ludowej religijności i ówczesnej obyczajowości wsi podlaskiej. Działo się to pięćdziesiąt kilka lat temu w Polsce, a ma się wrażenie, że to zupełnie inny, obcy świat (a może nie?).
Historia jest następująca. Oto w 1965r., 14-letniej dziewczynce, Jadwidze Jakubowskiej, mieszkającej we wsi Zabłudowo na Podlasiu ukazuje się na łące Matka Boska. W efekcie do wsi ciągną olbrzymie pielgrzymki, odbywają się zbiorowe modły, mamy też uzdrowienia, ślepi zaczynają widzieć, chromi odrzucają kule, Zabłudowo staje się na jakiś czas polskim Lourdes czy Fatimą.
No właśnie, dlaczego Zabłudowo nie stało się uznanym miejscem kultu? No cóż, bo władza ludowa i kościół były mocno przeciw. Władza w postaci milicji, ubecji, urzędników i dziennikarzy (co ciekawe, w demaskacji `zabobonu' czynny udział brał ówczesny reporter 'Gazety Białostockiej', autor genialnej 'Konopielki', Edward Redliński). Kościół był przeciw chyba z powodów taktycznych, bo w tym czasie narastał konflikt z władzami komunistycznymi na tle obchodów 1000-lecia Polski i hierarchowie nie chcieli nowych problemów.
Najciekawszy w książce jest obraz ówczesnej obyczajowości na Podlasiu. Jak to pisała jedna z gazet ówczesnych zacytowana w książce: „Jeżeli Białystok i miasta powiatowe województwa nazywano kiedyś Polską B, to Zabłudów trzeba określić dalszymi literami alfabetu. Nie najlepsze ziemie, drobna gospodarka, Kościół i Cerkiew jako autorytety moralne i obyczajowe, system praw obowiązujący w stosunkach jeszcze feudalnych”. Cóż, nic dodać, nic ująć. Powszechne były aranżowane małżeństwa, podrzędna rola kobiet traktowanych po ślubie jako woły robocze, panowało ogólne pijaństwo.
Forma książki mogłaby być lepsza, autor czasami przynudza, na przykład w za długim rozdziale o tym jak do cudu odnosili się sąsiedzi Jakubowskich. Z drugiej strony dostajemy ciekawe świadectwo ludowej religijności i ówczesnej obyczajowości, bardzo jestem ciekaw czy się zmieniła w ciągu bez mała 60 lat, które upłynęły od cudu na Podlasiu.