Cudowna

Piotr Nesterowicz relacjonuje historię "cudu zabłudowskiego", opierając się na zachowanych raportach SB i rozmowach z uczestnikami wydarzeń. W połowie maja 1965 roku w niewielkim miasteczku na Podlasiu czternastoletniej Jadwidze ukazała się Matka Boska. Gdy wieść się rozniosła, na łąkę, na której doszło do objawienia, zaczęli tłumnie przybywać pielgrzymi z całej Polski. Uznano, że miejscowe źródełko leczy wszelkie dolegliwości, wodę podawano chorym, przemywano nią oczy. A wszystko to działo się w czasach, gdy władze walczyły z ludową religijnością pod hasłem: Kościół do kruchty. Milicja siłą rozganiała tworzące się w Zabłudowie nielegalne zgromadzenia i usuwała stawiane przez wiernych krzyże, a sanepid przymusowo hospitalizował pijących "cudowną" wodę. Minął niespełna rok i mieszkańcy miasteczka zaczęli wątpić w objawienie dziewczynki. Mieli jej za złe, że zabłudowski cud jest za mało cudowny, że nie postawiono na łące kościoła, że w czasie innych objawień Matka Boska powiedziała więcej niż w Zabłudowie. Książka Cudowna to szczegółowy zapis wydarzeń z 1965 roku. Piotr Nesterowicz rozmawia też po latach z Jadwigą. Kobieta wciąż powtarza zdanie, które usłyszała od Maryi, gdy miała czternaście lat...