Autor: ·2 minuty

2020-05-09

Skomentuj

4 Polubienia

Udostępnij

"... wdychała nocną aurę Księżycowego Miasta i syciła się nią..."

Zaczynam czytać i od razu jest zgrzyt.

Jak?

Skok na głęboką wodę.

Osobiście nie przepadam za tego rodzaju zabiegami narracyjnymi, bo po prostu nie wiem, o czym czytam, a autorka wrzuca mnie w sam środek świata, którego nie znam, a mam wrażenie, że znać powinnam na wylot. Było to zniechęcające i wymagało ode mnie sporo cierpliwości, żeby wgryźć się w treść.

Nie lubię zaczynać poznawać bohaterów "od środka".

Jednakże.

Kiedy już pokonałam to wyzwanie, reszta poszła dość szybko.

Moje pierwsze spostrzeżenie: młodzieżowe urban fantasy. Dość wyraźnie młodzieżowe, więc nie wiem, czy wszystkim miłośnikom tego gatunku przypadnie ta seria do gustu.

Ja nie mam problemu z młodzieżówkami, bardzo je lubię czytać, choć w tym przypadku wolałabym nieco mniej takich klimatów, a to ze względu na świetnie rozbudowany świat, mega potencjał historii i całe spektrum bohaterów i ras, od których kręci się w głowie, a wyobraźnia nie nadąża.

"Między szóstką Władców Księżycowego Miasta, formalnie zwanego Lunathionem, nie było miłości.

Każdy z nich kontrolował jedną część miasta - Pierwszy wśród Wilków rządził Lunaborem, Jesienny Król władał Fae w Pięciorożu, Podziemny Król sprawował kontrolę nad Kościeliskiem, Żmijowa Królowa nad Mięsnym Rynkiem, a Wyrocznia nad Starym Rynkiem.

Szóstą Władczynią była Rzeczna Królowa, która reprezentowała Dom Wielu Wód oraz swój Błękitny Dwór wśród turkusowych fal rzeki Istros i rzadko stawiała się na spotkanie rady.

Ludzie zamieszkujący Łąki Złotogłowiu nie mieli własnego Władcy [...]

Nad szóstką Władców dominował jednak Micah, Zwierzchnik Centralnej Dzielnicy Biznesowej. Nie licząc wszystkich oficjalnych tytułów, był również Archaniołem Valbary i władał całą pieprzoną krainą, odpowiadając jedynie przed sześcioma Asteri w Wiecznym Mieście - stolicy i bijącym sercu Pangery, a także całej planety zwanej Midgardem."

Prawda, że..? XD

Moje drugie spostrzeżenie: klimat jest prawie identyczny, jak w przypadku przerewelacyjnej serii, która (moim zdaniem) jest lepsza od tego cyklu, a mianowicie: Meredith Gentry, autorstwa świetnej pisarki, Laurell K. Hamilton. Księżycowe Miasto jest doppelgangerem Meredith Gentry, skierowanym raczej do młodszego odbiorcy. Meredith zaś - zdecydowanie skierowana jest do odbiorcy starszego:)

Można doszukać się tu także klimatów twórczości Jima Butchera i jego rewelacyjnej serii Akta Harrego Dresdena, jest trochę podobieństw ze światem wykreowanym przez Patricię Briggs.

Jednak historia ta ma własny charakter, pomimo podobieństw, i toczy się własnym torem.

Jest to opowieść o przyjaźni. O miłości. O zbrodni. O zemście.

Ale głównie jest to opowieść, skierowana do młodzieży (dorosłych miłośników tego rodzaju klimatów odsyłam do Meredith :))

Czyta się dobrze, w miarę płynnie, wkręcająco coraz bardziej ze strony na stronę.

I tak na malutkim marginesie: moja ulubiona postać?

Anioł Hunt Athalar.

Upadły Anioł.

Polecam, obydwie części trzymają ten sam poziom.

Cykl:

Dom ziemi i krwi. Część 1

Dom ziemi i krwi. Część 2

Moja ocena:

× 4 Polub, jeżeli recenzja Ci się spodobała!

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe

Sprawdzam dostępność...

Ogłoszenia

Dodaj ogłoszenie

3 wydania

Księżycowe miasto. Dom ziemi i krwi. Część 1.

Sarah J. Maas

7.7/10

Bryce Quinlan jest dziewczyną, która w połowie jest człowiekiem, a w połowie Fae. W świecie pełnym magii, niebezpieczeństw i ognistych romansów poszukuje zemsty! Bryce Quinlan kocha swoje życie. W d...

Komentarze

3 wydania

Księżycowe miasto. Dom ziemi i krwi. Część 1.

Sarah J. Maas

7.7/10

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe

Sprawdzam dostępność...

Ogłoszenia

Dodaj ogłoszenie

Zobacz inne recenzje

Pierwsze spotkanie z Maas

łówna bohaterka Księżycowego Miasta to Bryce pół fae, pół człowiek. Dziewczyna, której na początku nie polubiłam, za jej sposób bycia, wiecie szalone imprezy do rana, do zgonu, alkohol, używki, specy...

@miedzy.literami

Dom ziemi i krwi. Część I

Sarę J. Maas można albo kochać, albo nienawidzić. Powiedziałabym, że nie ma nic pomiędzy. Ba! Coraz częściej można zauważyć, że miłośnicy jej twórczości zaczynają powoli przechodzić do obozu przeciwn...

@Natalia_Swietonowska