To recenzja

"Zabijanie dla pokoju jest jak pieprzenie się dla cnoty."
Stephen King – Serca Atlantydów
Nie wiem czy wiecie, ale Stephen King w moim serduchu ma miejsce specjalne. Już jako nastolatka czytałam jego książki, ale ich nie rozumiałam. Teraz jest inaczej. Kilka książek jego autorstwa już za mną, teraz mogę dołożyć do nich jeszcze "To",książke, która pierwszy raz w Polsce została wydana w 1993 r. Natomiast ta, która spoczywa na mojej półce pochodzi z roku 2009 i została wydana przez wydawnictwo @albatros. Wiele osób mówi, iż jest to najbardziej przerażającą z książek wydanych przez mistrza grozy i ja się z nimi zgodzę głównie dlatego, że występuje w niej klaun, a ja ich szczerze nie znoszę.
Akcja TO rozgrywa się w małym, swoiskim miasteczku Derry, które nie jest bezpieczne dla dzieci. Niestety dorośli tego nie widzą. Miasteczko jest prześladowane przez bliżej nieokreślony twór, którego kształt zależy od naszych lęków, a jego celem są wyłącznie dzieci. A jak wiadomo dzieci dorastają, pamięć się zaciera, ale TO nadal w niej jest, czeka na właściwy moment żeby zaatakować, żeby zmienić ich życie w koszmar.
Każdy czytający ma bardzo rozbudowaną wyobraźnie, która podsycana przez autora daje nocne koszmary. Tak, tak moi drodzy wy odkładacie książkę, umysł opuszcza mroczne miejsca, ale TO nigdzie się nie wybiera, ono zostaje w naszych głowach i maluje nasze sny na krwawe kolory. Jeśli jednak jeszcze słabo pracuje waszą wyobraźnia, dla jej podkręcenia możecie obejrzeć ekranizację powieści, która swoją drogą została podzielona na dwie części żeby niczego nie pominąć.
TO zdecydowanie nie jest dla bojaźliwych osób, ale dla takich które pragną wrażeń i nie boją się ogromu stron, bo mamy ich ponad 1000. Osobiście kocham grube tomiszcza, są dla mnie o wiele lepsze niż książki w częściach. Pewnie dlatego, że ja nie należę do ludzi cierpliwych. King tą historią sprawił, że na nowo poczułam dreszczyk emocji, ale było mi mało i sięgnęłam po ekranizację w związku z tym mam dla was radę, późny wieczór to nie jest dobra pora na ten film, zwłaszcza jeżeli musicie później zejść do piwnicy. A jak wy wspominacie swoje przygody z Kingiem?