Algorytm Ady recenzja

Mam pewien problem z ta powieścią, bo trudno nazwać to biografią. Nie lubię książek z góry założoną tezą, a ta książka właśnie taka jest. Autorka pragnie nas przekonać, że kobiety nie mogły się kształcić, a wyjątkiem była Ada. Nie mogły uczęszczać na uniwersytety, ale kształcić się mogły i dużo z nich naprawdę świetnie wykształconych kobiet. Zresztą wspomina, że przyjaciółka matki Ady była autorką bardzo poczytnego podręcznika do matematyki. Przekonuje nas, że kobiety nie mogły się wybić w świecie nauki, co nie jest prawdą. Właśnie w tym czasie za swe osiągnięcia naukowe Mary Somerville i Caroline Lucretia Herschel zostały przyjęte do Royal Astronomical Society i zostały zatrudnione na stanowiskach naukowych. Problem jest też z Algorytmem Ady. Wielu historyków informatyki uważa, że to jest teza naciągana. Allan G. Bromley, historyk informatyki, autorytet w tej dziedzinie, w publikacji z 1990 „Difference and Analytical Engines” stwierdza: „Wszystkie, oprócz jednego z programów wymienionych w jej notatkach, zostały przygotowane przez Babbage’a od trzech do siedmiu lat wcześniej. Nie tylko nie ma dowodów, że Ada kiedykolwiek przygotowała program dla maszyny analitycznej, ale jej korespondencja z Babbagem pokazuje, że nie posiadała wiedzy, by to zrobić” Autorka ma jednak prawo do swojej wizji historii, z którą ja nie muszę się zgadzać.

Trudno jednak nazwać tę książkę biografia, raczej barwnym obrazem z życia wyższych sfer XIX wiecznej Anglii, w której jedną z bohaterek jest Ada. Historia rozpoczyna się biografią lorda Byrona, który co prawda był jej ojcem, ale ona nigdy go nie poznała i nie miał wpływu na jej wychowanie. Później poznajemy biografię matki Ady, Annabelii Milbanke, która miała bardzo duży wpływ na córkę przez całe jej życie. Właśnie to ona zainspirowała córkę do nauki matematyki. Autorka przedstawia nam korespondencję między matką i córką. Ciekawe jest przedstawienie, w jaki sposób były wychowywane dzieci arystokratów i jak ono zmieniło się w XIX wieku. Jednak największy wpływ na Adę miała przyjaźń z Charlesem Babbage, który według mnie jest na równi z Adą bohaterem tej książki. Charles Babbage był wynalazcą i konstruktorem Maszyny Różnicowej i Maszyny Analitycznej, które niestety nigdy nie powstały. Mnie właśnie postać Charlesa Babbage najbardziej zainteresowała w tej powieści. Dzięki korespondencji z Adą możemy go lepiej poznać. Najciekawsza w książce jest przytaczana korespondencja Ady. Interesująca jest historia przyjaźni między Adą i Charlesem i wzajemny ich wpływ na siebie.

Jednak, gdy nie skupimy się na biografii Ady Lovelace, to przeczytamy ciekawą powieść o przemianach jakie zaszły w XIX wiecznej Anglii. Wiek XIX został określony wiekiem wynalazków i nauki. Świat Byrona odszedł już w przeszłość, teraz bohaterami, na których pokazy przychodzi śmietanka Londynu są Charles Babbage, czy Joseph Marie Jacquard. Życie Ady Lovelace może być przykładem tych zmian.