Trzy po trzy recenzja

 Życie może być nieprzewidywalne i przewrotne. O tym dowiaduje się bohater książki Trzy po trzy. W dniu pogrzebu matki pojawia się dawno niewidziana osoba, która znowu namiesza w życiu geja. 
W poprzedniej części było trochę dramatu, ale były też zabawne momenty. Ta część jednak zdecydowanie różni się od poprzednich. Dalej książka napisana jest prostym językiem, dzięki któremu książkę bardzo szybko się czyta. Bohater nic nie stracił ze swojego charakteru, jednak w jego życiu nie dzieje się dobrze. W którymś momencie jest skłócony prawie ze wszystkimi bliskimi osobami, a przykrych wiadomości jest coraz więcej. Po prostu dramat goni dramat. Jest kilka momentów, podczas których można się uśmiechnąć, ale jest ich dużo mniej niż w poprzednich częściach. 
Byłam bardzo ciekawa, jak zakończy się cała historia i niestety to zakończenie wcale mnie nie zadowala. Bardzo nie lubię otwartych zakończeń. Wolę jak jest napisany definitywny koniec i nie zostaje dużo miejsca na domysły. W książce Trzy po trzy, wiele wątków zostaje wyjaśnionych. Dowiadujemy się jak, potoczyły się losy przyjaciółek bohatera, zostaje też wyjaśniona sytuacja z Arkiem, Wiktorem i Leszkiem, ale nie zostaje wyjaśnione, jak potoczą się losy głównego bohatera i Eryka, a na tym najbardziej mi zależało. Tym bardziej że zakończenie sprawia, że chciałoby się mieć kolejny tom na już, teraz. W którymś z wywiadów przeczytałam, że autor może jeszcze kiedyś napisze kolejny tom, ale teraz ma w planach inną książkę. Po cichu liczę na to, że jednak szybko napisze dalsze losy bohaterów, bo na razie czuję się trochę zawiedziona.