Pokuta recenzja

Książkę skończyłem czytać już kilka dni temu, ale dopiero dzisiaj zebrałem się w sobie aby napisać o niej kilka słów. Z tego co znalazłem w sieci Max Czornyj zaplanował ten cykl na trylogię, ale po lekturze zastanawiam się czy polowanie na XXXX na pewno dobiegło końca – czas pokaże.

Autor zaplanował akcję w najdrobniejszych elementach. Jej kierunek rozwoju i tempo zmieniają się jak w kalejdoskopie. Czytelnik co chwilę jest zaskakiwany i gubi się w domysłach i typach. Pod koniec II tomu tajemniczy 4 Iksy zostaje złapany, można więc spokojnie usiąść i zastanowić o czym będzie III tom. Automatycznie nasuwa się myśl, że będzie on poświęcony rozliczaniu dewianta i procesowi. Jakie jest więc zaskoczenie, gdy już na początku książki dowiadujemy się że to jeszcze nie koniec, bo zbrodnie trwają nadal. Odbiorca zaczyna robić szybki rachunek sumienia i zastanawiać się czy aby na pewno schwytano właściwego sprawcę? Może tych nowych zbrodni dokonuje naśladowca? Z tyłu głowy pojawia się też myśl, że sprawców było dwóch lub schwytano tylko niewinnego „słupa”. Nawet charyzmatyczny komisarz Deryło traci chwilowo orientację w powstałym zamieszaniu. Szybko jednak zbiera się w sobie i zaczyna skrupulatnie i metodycznie analizować nowe i stare ślady, łączyć fakty.

Reasumując muszę przyznać że książki tego autora gwarantują historię nietuzinkową, doskonale skonstruowaną intrygę nad którą nie da się spokojnie przejść do porządku dziennego. Jeszcze długo po zakończonej lekturze czytelnik pozostaje pod jej wrażeniem.