Drach recenzja

Czym jesteśmy dla Ziemi, małą iskierką, która rozbłyśnie i zaraz zgaśnie. Jaki ślad po nas pozostaje, oprócz naszych dzieci, wnuków i prawnuków?
Genialna śląska epopeja tocząca się na ziemiach pogranicza. Kim były rodziny Magnorów i Gemanderów? Czasami Polakami, czasami Niemcami, ale przede wszystkim byli Ślązakami zakorzenionymi w tej ziemi, w swojej małej ojczyźnie. Wichry wojny rzucały ich w różne miejsca, ale oni pozostawali sobą i pragnęli wrócić do swojej ziemi. Pod tym względem jest to powieść uniwersalna, bo takich miejsc i rodzin zakorzenionych w swojej ziemi można by znaleźć wiele, na Kaszubach, w Wielkopolsce, Pomorzu i na ziemiach wschodnich. Twardoch opisuje to co jest mu bliskie, Śląsk, Gliwice i okolice. Przez ponad sto lat zmieniają się granice i narodowość, zmienia się moda i język, zmieniają się pokolenia. A co pozostaje niezmienne? Niezmienny pozostaje człowiek z jego emocjami, pragnieniami, podłościami i bohaterstwem, a nawet z szaleństwem. Wielowątkowość tej powieści jeszcze bardziej to podkreśla. Nie zmieniają się marzenia, aby znaleźć miłość, założyć rodzinę, mieć dzieci i żyć spokojnie i dostatnio. Tak niewiele, a jednak tak bardzo dużo i czasami trudno to osiągnąć. Niezmienne pozostaje, że każdy człowiek jest inny, inaczej widzi świat, ma swoje pragnienia i marzenia i dokonuje indywidualnych wyborów, chociaż te mają wpływ na innych.

Trzymająca w napięciu i poruszająca opowieść o człowieku, o rodzinie, która doświadcza wszystkich nam znanych emocji, losów i wyborów jak w kalejdoskopie. Po prostu samo życie we wszystkich jego odcieniach. Fascynujący sposób narracji , która wszystkich i wszystko łączy w jeden strumień pokoleń, w historię. Drach znaczy po Śląsku latawiec, coś unoszącego się ponad światem i obserwującego. Jednak ja uważam, że narratorem jest ktoś inny, bliższy tym ludziom. Ta powieść mnie wciągnęła w swój nurt, razem z bohaterami doświadczałam wszystkich emocji, zaskakiwała mnie, wzruszała, a czasami złościła. Wymaga ona skupienia, ale to co oferuje jest w zamian jest tego warte. Dla mnie dodatkową wartością było jej wykonanie przez Andrzeja Mastalerza.
Książkę tą trzeba koniecznie przeczytać, bo w tych losach rodzin możemy dojrzeć i losy własnych rodzin, nie tylko tych mieszkających na Śląsku.