Mój łagodny bliźniak recenzja

Książka „Mój łagodny bliźniak” autorstwa Gruzinki Nino Haratischwili początkowo zaintrygowała mnie oryginalną okładką oraz ciekawym tytułem. Przeczytałam dosłownie kilka zdań z opisu (i dobrze, bo jak się okazało potem, zdradzał on zbyt dużo fabuły), ale wystarczyło to, aby mnie zaciekawić. Książka dotyczy skomplikowanej relacji między przyszywanym rodzeństwem. Stella i Ivo, kiedy byli razem, stworzyli toksyczny związek, ale bez siebie też nie potrafią istnieć. Kiedy chłopak wyjeżdża, dochodzi do tragedii. Po siedmiu latach Ivo wraca i wkracza w życie Stelli, która ma już męża i dziecko. Ale przeszłość jest niczym niezagojona rana i jak na zawołanie otwiera się, boli i broczy krwią. Przed bohaterką niełatwy czas i trudne wybory, które będą mieć swoje poważne konsekwencje. Akcja płynie spokojnie i naszpikowana jest retrospekcjami i wspomnieniami. Mimo to, nie nudziłam się, zwłaszcza że wydarzenia z teraźniejszości są dość dynamiczne i śledzi się je z uwagę. To, co zasługuje na wzmiankę to realistycznie nakreślona rzeczywistość oraz trafne ukazanie jak złożona potrafi być nasza psychika. Będzie tu nieco kontrowersyjnych w moim odczuciu zdarzeń, ale dzięki temu emocje jeszcze mocniej dały się we znaki. Autorka pisze barwnym językiem , często stosując metafory i poetyckie i psychologiczne wstawki. Podobało mi się to bardzo i nawet miałam ochotę część z tych cytatów sobie spisać. Starcie jednostki z demonami przeszłości, pozornie poukładane i szczęśliwe życie oraz obsesyjna miłość, która w takim samym stopniu potrafi niszczyć, co budować. Polecam!!

Moja ocena: 5,5/6