Diabelski krąg recenzja

Głos owiany smutkiem prześladuje. Cichy, ledwo słyszalny krzyk rozpaczy. Tak bardzo realny. Nie milknie, nie rozpływa się. Uwięziony w środku otaczającego lasu niczym echo trwa i nie można go zignorować. Wzywa na ratunek. Wchłania w siebie. Wodzi za nos i prowadzi w rejony, którym nie można zaufać. Słabo wyczuwalna woń przeznaczenia kusi.
Pośród gęstwiny brzóz, dębów, buków wyostrzają się zmysły. Z każdym kolejnym krokiem pogrąża dziwny trans. Wokół zwierzęce czaszki, zwęglone kłody drewna i ludzie zdolni do wszelkiego okrucieństwa. Diabelski krąg osuwa w otchłań przerażenia.

Po latach prokurator Seredyńska przyjeżdża do rodzinnej miejscowości na pogrzeb ojca. Od pierwszych chwil towarzyszy jej niepokój. Jakaś niewytłumaczalna siła nie pozwala jej stąd wyjechać. Myśli krążą w chaosie zdarzeń. Jak toksyna sączą się powoli, zatruwając rzeczywistość. Proszą o uwagę. Musi zmierzyć się z tym co głęboko ukryte.

Czwarty tom serii z prokurator Gabrielą Seredyńską. Kryminał owiany grozą. Pełen tajemnic, które przyciągają niczym magnes i obezwładniają myśli. Niepokój świdruje w czaszce jak wiertło, nie dając chwili wytchnienia. Nurkuje w odmętach umysłu prowadząc korytarzami nieprzewidywalności. Demony przeszłości zatruwają życie. Mnożą się pytania, a odpowiedzi trudno dostrzec. Czasem widzimy rzeczy, których nie powinniśmy zobaczyć, a nie zauważamy tego co jest ważne dla nas samych.

Otula klimat małomiasteczkowej społeczności. Zmowa milczenia i swoisty układ zamknięty. Niebezpieczeństwo oplata bohaterkę, a ona podejmuje ryzyko i kładzie na szali całą swoją karierę byle tylko sprawiedliwości stało się zadość.

Labirynt przypuszczeń i niedomówień. Dawne dramaty to jednak żywe rany. Doskwierają niczym zadra. Jedno zdarzenie zmienia bieg życia. Wokół czai się tajemnica nieodkryta od lat. Pozornie oczywiste sprawy, wcale takimi nie są. Wielki i ciężki sekret tkwi gdzieś pośród mieszkańców. Wędruje w podświadomości i przytłacza. Działania, myśli, pragnienia zakrzywiają przestrzeń. Każdy mija się z prawdą.

Seredyńska drąży, błądzi, posuwa się do podstępów by, w tej pozornie spokojnej okolicy, obnażyć sekret i zniszczyć siedlisko zła. Odbywa sentymentalną wędrówkę do miejsc zapomnianych, przyprószonych kurzem czasu. Ukryte fakty, które w końcu muszą wybrzmieć, wyłaniają się. Słowa, jak granat niszczą wokół wszystko, pozostawiając tylko głuchą ciszę i zdziwienie. Człowiek zawsze staje wobec prawdy. Są w życiu sprawy nieodwołalne i nieodwołalnie zniszczalne.

Przemysław Borkowski stworzył kryminał doskonały.
Polecam bardzo!