Złamane dusze recenzja

Złamane dusze to taki typ literatury, który wciągnie Cię w swój świat i nie wypuści aż do końca. To coś, co ja bardzo lubię, przy czym zapominam o wszystkim wokół i po prostu czytam chcąc skończyć jak najszybciej, żeby dowiedzieć się, jak historia się zakończy, a równocześnie nie chcąc jej skończyć, bo wtedy ta przygoda będzie już tylko wspomnieniem.
To historia mroczna ale jednocześnie dająca nadzieję, że po rozwiązaniu zagadek przeszłości, wszystko będzie dobrze i świat wróci na swoje tory. Historia toczy się dwutorowo (bardzo to lubię) i zarówno część współczesna, jak i ta z 1950 roku jest równie ciekawa.
Co łączy dziennikarkę Fionę Sheridan, zwaną Fee z wydarzeniami z przeszłości? Czy śmierć jej siostry sprzed dwudziestu lat ma coś wspólnego z wydarzeniami z Idlewild Hall? Czy może łączy je tylko miejsce? Miejsce, gdzie kiedyś znajdowała się szkoła dla dziewcząt z problemami, gdzie nawiązała się niezwykła więź między czterema uczennicami. Więź niezwykle silna, której nie rozerwało nawet zniknięcie jednej z nich.
Świetne połączenie thrillera, horroru, powieści psychologicznej i powieści obyczajowej. Brawa dla autorki i nie mniejsze dla tłumacza - dobra robota!