Smak szczęścia recenzja

Angelica poczytna pisarka książek dla dzieci, wiedzie z pozoru szczęśliwie życie u boku męża finansisty Oliviera, wspólnie wychowują dwójkę dzieci, mają piękny dom, brylują w towarzystwie pięknych i bogatych londyńczyków, uchodzą za przykładne, kochające się małżeństwo i w zasadzie taki obraz nie mija się prawdą. Relacja Oliwiera i Angelicy jest po prostu zwyczajna, nieco przygasła dawna namiętność, a to co kiedyś wywoływało uczucie motyli w brzuchu już dawno poszło w zapomnienie, czy jednak brak dawnej namiętności, to już oznaka końca miłości?

Ta niepewność, brak uwagi ze strony męża, poczucie bycia niedocenianą, lekceważoną sprawia, że Angelica staje się łasa na komplementy, adorowanie i szybko ulega przystojnemu Jackowi, który na nowo budzi w niej kobietę.

Wydawać by się mogło, że to możliwie najprostszy szkic romansu i być może tak jest, ale nie relacja Angelicy i Jacka jest w tej książce najważniejsza. Autorka pod przykrywką romansu przemyciła coś o wiele ciekawszego, mianowicie bohaterów drugoplanowych, którzy wnoszą do tej książki znacznie więcej.

Warto zwrócić uwagę na jedną z przyjaciółek Angelicy, która wygłasza płomienny monolog o istocie małżeństwa, który staje się swoistym manifestem płynącym z tej książki. Druga postać na którą warto zwrócić uwagę to Anna i jej postawa względem męża, która choć kontrowersyjna, budzi szacunek i respekt czytelnika. Dla tych dwóch bohaterek ten prosty romans, ma zupełnie inny wymiar.

Santa Montefiore słynie z tego, że o miłości potrafi pisać pięknie i z rozmachem, nie inaczej było w „Smaku szczęścia”. To opowieść o tym czym staje się relacja między mężczyzną i kobietą, kiedy w związek wkrada się rutyna, jak łatwo, czasami zupełnie nieświadomie i niezamierzenie można pchnąć swoją drugą połówkę w ramiona kochanki czy kochanka. „Smak szczęścia” pięknie pokazuje z jaką łatwością rezygnujemy z walki o związek, jak mało jesteśmy świadomi tego jakim skarbem jest kochająca się rodzina, a dopiero dramatyczne okoliczności uświadamiają nam kogo mogliśmy stracić.

Polecam jak każdą książę Montefiore, szczególnie na letnie wakacyjne wieczory, bo to lekka i przyjemna lektura z morałem!!

Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl