Żebrząc o śmierć recenzja

To już dziesiąty tom z cyklu poświęconego Katie Maguire, komisarz Garda Siochàna w irlandzkim miasteczku Cork. Kiedy sięgam po książkę o Katie, czuję się jakbym spotykała starą dobrą znajomą i tym razem było tak samo. Jednak, o ile większość tomów da się czytać i zrozumieć nie znając poprzednich, to "Żebrząc o śmierć" największe wrażenie zrobi na osobach, które już znają Katie.



Na początku dowiadujemy się, że Katie z Conorem szykują się do ślubu. W tym momencie zapaliła mi się czerwona lampka, ponieważ za dobrze znam podejście Mastertona do tej bohaterki- kiedy jest zbyt szczęśliwa, musi wydarzyć się coś złego. Trochę zaczyna mnie to męczyć, chociaż w jednym tomie Katie mogłaby od początku do końca być szczęśliwa i nie płacić za to żadnej ceny. Dodatkowo według mnie nie jest na plus kiedy autor jest aż tak przewidywalny.

Nie zdradzę teraz, czy moje przewidywania się spełniły, jednak muszę przyznać, że wolałam u boku Katie Johna, z nim stworzyła związek, w którym zawsze coś się działo, tu mamy przesłodzone flaki z olejem, a Conor jest potulny i psio zapatrzony w Katie, jest za łatwo....
Psio, bo to w końcu psi detektyw i jemu poświęcona jest duża część tej książki. Conor na własną rękę prowadzi śledztwo w sprawie nielegalnej psiej hodowli. Niestety jest przy tym na tyle nie ostrożny, że pakuję się w wielkie kłopoty. Płaci za to najboleśniejszą dla mężczyzny karę, która zaważy na całym jego związku z Katie. To właśnie jest jeden z wątków kryminalnych w tej powieści.

Głównym wątkiem jest sprawa żebraków. Okazuje się, że nawet na nich da się zarobić i to całkiem nieźle. W Cork ścierają się ze sobą dwa rumuńskie gangi. Każdy z ich bosów zatrudnia, a właściwie terroryzuje własną grupę żebraków, którzy muszą oddawać im większą część tego, co zbierają każdego dnia. Rumuńscy bosowie do rozgrywek miedź sobą wykorzystują właśnie żebraków- mordują tych zbierających dla przeciwnika. Obaj Rumuni mają własny sposób mordowania, który jest jak wizytówka,. pozostawiona na miejscu zbrodni. Katie nie zamierza spokojnie patrzeć jak w jej mieście cierpią najbiedniejsi i nie może pozwolić na bezkarne wojny gangów. Mimo, że duszą jest przy cierpiącym narzeczonym, całą uwagę poświęca ratowaniu bezdomnych.

Przez przypadek jej uwagę przyciąga ratowniczka z jednego ze szpitali w Cork. Tak bardzo martwi się ona o uratowaną kobietę, że odwiedza ją w szpitalnej sali, rzekomo by poprawić jej pościel. Kobieta jednak wzbudza w Katie podejrzenia, jej wizerunku nie poprawia fakt, że w karetce, którą jeździ ratowniczka ilość zgonów przerasta wszystkie pozostałe karetki....

W tej części fajnie przeplatają się różne wątki, nie ma czasu na nudę. Nie raz słyszałam głosy, że w swoich książkach Masterton za dużo uwagi poświęca Katie i jej sprawom, a za mało przestępstwom. Ja osobiście się z tym nie zgadzam, zawsze krew się leje, a śledztwa są pełne akcji. Z resztą seria jest poświęcona Katie Maguire, a nie zbrodniom w Cork.
Reasumując to kolejna dobra porcja przygód Katie, które polecam niezmiennie.