Nie wierzcie jej recenzja

w tej powieści wiele jest - zacznę od razu, wprost, bez owijania w "literacką bawełnę" zwodząc niepotrzebnie - w tej powieści jest wiele niedociągnięć. Można wyczuć, że to debiut autorki, ale jakoś daje się jej szansę na poprawę. Jednak - nic z tego.
Pewnego dnia, a raczej wieczora, do domu nie wraca on. I, co dziwne, żona nie martwi się jego nieobecnością. Nie przychodzi na noc, rankiem też go nie ma, ale żona nic sobie z tego nie robi, znajduje jakieś pokrętne uzasadnienia, jednak - z czasem ujawnia, że pokłócili się i dlatego odłączyła się od niego i wróciła ze spaceru do domu, podczas gdy on kontynuował wędrówkę. Lecz na drugi dzień jego ciszą zainteresowała się siostra zguby. Zaczęła nachodzić żonę oskarżając ją nie tylko o przyczynę jego zniknięcia, ile o jego zamordowanie. Podstępem wtargnęła do jej domu, poszła do łazienki i tam widząc wszędzie krew potwierdza się w swoim przekonaniu (ponoć z uderzenia dłonią o kran - banalne w swej naiwności i głupocie, autorka mogła wymyślić coś innego, tym bardziej, że krew była wszędzie). Żona się tłumaczy, gubi się, plecie głupoty pogrążając się w beznadziei. Kłamie i łga - wie to i siostra i ty, czytelnik.
Oto dwie kobiety, każda w inny sposób spowinowacona z zaginionym. Dwie kobiety, które skaczą sobie do oczu i obwiniają się o ...morderstwo. Plują na siebie obelgami, obrzucają się domysłami trzymając się ich i próbując udowodnić swoją rację. Zresztą nie tylko one w książce bajdurzą o niczym i wiecznie te ich niedorzeczne oszczerstwa. Ta książka częstokroć przypomina mi niekończący się dialog dwóch kobiet, gdzie każda tkwi po swojej stronie "płota" i nie da się przekonać, co do innych faktów. Nie i koniec. Przy czym na niekorzyść żony wpływa pobyt w szpitalu psychiatrycznym - dla ratowania zdrowia psychicznego po rozwodzie, a nie z przyczyn diagnozy lekarskiej. Ale każda ma swoją rację i już.
Do tego policja. Ta to już kompletnie śmieszy. Ich pytania, brak działań, czy zdradzanie wszelkich szczegółów śledztwa postronnym kobietom (właśnie tym najbardziej podejrzanym), to już parodia . To ma być fachowość?

Autorka może miała fajny pomysł na powieść, ale kompletnie nie podołała tekstowi.
Szkoda, bo to kryminał, który czytasz z rechotem.