Recenzja książki Dwór cierni i róż

Tą powieść już od dawna mi polecano. Zawsze jednak wzbierałam się przed jej przeczytaniem. Jej rozmiar trochę trochę mnie przerażał. Ale w końcu odważyłam się sięgnąć w jej głąb. Historia zawarta w ponad pięciuset stronach okazała się niezbyt ciekawa. Jest strasznie rozciągnięta oraz posiada zbyt dużo wątków. Często niepotrzebnych. W tej książce irytuje mnie mała ilość życiowych słów, które popularnie nazywamy cytatami. W tak opasłym tomie znalazłam a właściwie wydusiłam 4 życiowe myśli. Tej powieści nie oceniłam jednak tak źle. Uratowało ją tylko moje zamiłowanie do fantastyki. Bardzo ją lubię, a z tak wykreowanymi bohaterami nie miałam jeszcze do czynienia.
Historia rozpoczyna się z pozoru można by powiedzieć zwykłą a może niezwykłą sceną. Feyra - główna bohaterka, najmłodsza członkini rodziny poluje na łanię. Jest zmęczona, wokół panuje sroga zima a ona jest głodna. Jej ojciec stracił swój majątek, więc dbanie o pożywienie spadło na barki młodej dziewczyny. Gdy Feyra miała wracać do domu dostrzegła łanię. Ale nie tylko. Na łanię polował ogromny wilk. Feyra musiała podjąć decyzję - zabić łanię czy wilka. Wybrała wilka, ale łania również została zabita. Dziewczyna postanowiła ją zabrać a z wilka zdarła futro, które sprzedała następnego dnia na targu. Nie wiedziała jednak, że tym wilkiem był Fae, czyli istotą magiczną. Do jej domu przybyło więc inne stworzenie, które zabrało Feyrę do siebie w razach rekompensaty za śmierć przyjaciela. Dziewczyna zamieszkała z nim. Nie będę zdradzała, co było dalej, ale historia, trochę pokręcona, naprawdę jest ciekawa. Kończy się również happy endem, chociaż ostatnie słowa mogą wprowadzić czytelnika w zakłopotanie i rozważanie o czym będzie ciąg dalszy historii.
Tą powieść mogę polecić wszystkim tym, którzy lubią fantastykę połączoną z wątkiem miłosnym. Dzięki tej historii będziecie mogli doświadczyć potęgę miłości, przyjaźni i zaufania. Od razu nie oceniajcie bohaterów. Potem mogą okazać się zupełnie inni.
Moje rozważania chciałabym zakończyć myślą wyłowioną z powieści: "potrzebujemy nadziei, bo ona daje nam siłę, by trwać".