Dwór cierni i róż

„Dwór cierni i róż” to ciekawa i wciągająca mieszanka baśniowych elementów. Jest to dopiero pierwszy tom serii, ale przypuszczam – czy raczej mam szczerą nadzieję – że autorka postąpi z tym cyklem podobnie jak z „Szklanym tronem”. W pierwszej części Sarah J. Maas przedstawia Czytelnikom z pozoru prosty świat i, wydawałoby się, zwykłą, przewidywalną historię. Mocno trzymam kciuki, by również w tej serii każdy kolejny tom był lepszy i bardziej zaskakujący, mroczniejszy niż poprzedni. Nie mam wątpliwości, że autorka wyciągnie niejednego asa z rękawa, zaskakując Czytelników w najmniej spodziewanych momentach swoimi rewelacyjnymi pomysłami.

Książkę przeczytałam dopiero co i powiem, że czuję niedosyt.
Ta książka jest magiczna i Sarah J. Mass udowadnia, że potrafi wykreować świat tak piękny i prawdziwy, a jednocześnie tak różny od naszego i niebezpieczny, że chcesz i zamieszkać tam i trzymać się od niego z daleka.

Feyra jest bardzo silną bohaterką, która czuje oddech i ciężar odpowiedzialności, za losy swojej rodziny, na swoich barkach. Nie podejrzewa, że jej życie tak diametralnie się zmieni. Kiedy w jej chatce pojawia się Tamlin wszystko się zmienia. Feyra musi spłacić dług, który zaciągnęła przez straszną zbrodnię. Razem z bestią Fae musi udać się do magicznego świata, w którym ma żyć już na zawsze spłacając swoim życiem za życie.

Historia, a właściwie jej pierwsza część, jest innym spojrzeniem na baśń "Piękna i Bestia". To moja ulubiona baśń i przyznam szczerze, że po części właśnie dlatego zdecydowałam się przeczytać tę książkę (a w dużej mierze było to zasługą Szklanego Tronu, który jest moja ulubioną serią). Cóż mogę powiedzieć. Książka jest bardzo dobra, naprawdę! Ale ja ze wszystkich postaci polubiłam tylko te, które jawią się jako... niezbyt dobre. Siostrę Feyry Nestę, którą z początku nienawidziłam, zaczęłam lubić bardziej niż słodką do granic możliwości Elainę. Przystojnego Fae Tamlina zaczęłam szczerze nie znosić i zastanawiać się nad jego zachowaniem, które nie do końca mi się podoba. W ogóle myślałam, że romans, który się rozwijał będzie się ciągnął przez prawie całą książkę, ...

Nie wiem od czego mam zacząć... Ta książka rozmiotła mnie totalnie. Co prawda nie miałam po niej kaca książkowego, ale przez 2 kolejne dni siedziałam i rozmyślałam, jak to mogło się tak skończyć. Muszę zaznaczyć, że jest to pierwsza książka Sarah J. Mass, którą czytam i jest to bardzo ważne, ponieważ troszeczkę więcej oczekiwałam od tej książki. To właśnie od tej powieści zależało czy będę dalej chciała czytać książki tej autorki. Jak możecie zauważyć okładka książki jest prze piękna i to nie tylko dlatego, że litery są pięknie wyżłobione, tylko dlatego, że ta okładka jest minimalistyczna, dużo się na niej nie dzieje i nie odstrasza mnie na pierwszy widok. Są okładki książki, który mają na sobie strasznie dużo detali i tak dalej, wygląda to ładnie ale książka wydaje się taka przepełniona i za bardzo nie wiadomo o co chodzi w tej książce.

Myślę, że czas przejść do głównej bohaterki czyli naszej Feyry. Główna bohaterka ma straszną sytuacje rodzinną. Musi polować i liczyć każdy grosz aby jej rodzinie żyło się dobrze. Jej tata jest poważnie chory a oby dwie siostry nic nie robią tylko patrzą sobie w paznokcie i udają, że Feyry w ogóle nie ma. Jednak z perspektywy czasu możemy zobaczyć, że główna bohaterka ma cudowne serce, wnętrze i nie polowałby gdyby nie rodzinna sytuacja. Bardzo tęskni na swoją matką, która zmarła, a na łożu śmierci Feyra, obiecała jej, że dopilnuje, by jej rodzinie żyło się dobrze. Przez całe zajmowanie się rodziną główna bohaterka nie ma totalnie c...

Wróżki, Fae. Elfy.
Nie lubię tego tałatajstwa, stąd też w zeszłym roku wzięłam tę książkę jako wyzwanie - książka z motywem którego nie lubię. No i przepadłam w świecie Prythianu, nie mogło być inaczej ;)
Motyw Pięknej i Bestii, czyli mój najukochańszy baśniowy, plus pewien zabójczo przystojny Fae spowodowały, że zakochałam się w serii.

Pierwszy tom to rozbieg. To wstęp i na akcję właściwą trzeba poczekać. Chociaż myślę, że niejedna osoba wciągnie się od pierwszego strzału oddanego przez Feyrę w kierunku pewnego zwierza, tak ja na pełnię radości z lektury musiałam poczekać do wydarzeń Pod Górą. Pierwsze iskierki wielkiego zainteresowania zaczęłam przejawiać jak pojawił się na scenie pewien czarny charakter, potem czytałam, by znów zaistniał, by w końcu oddać mu swe serce.

Bo Tamlin to od początku dla mnie była miękka faja.

Świat wykreowany wciąga jak wir. Tak jak pisałam, na to porwanie sama musiałam trochę czekać ale jak już do tego doszło, to poszło ;) nie wiem kiedy i zamykałam ostatnią stronę.
Żałuję tylko, że druga wydana u nas seria Maas nie dała mi tej radości z czytania. Ale tu nie o tym ;)

Serię Dwory polecam Wam bardzo. Czytajcie, to kawał dobrej romansowej fantastyki ;) bo paranormal romance to za mało powiedziane. To fantastyka z klasą.

Niezła powieść fantasy, dość barwna i wciągająca baśń dla młodzieży. Oparta głównie na motywie Pięknej i Bestii, ale korzystająca i z innych baśniowych motywów. Napisana prostym językiem fabuła ogranicza się do przedstawienia dwóch światów oddzielonych murem. Po jednej stronie żyją śmiertelnicy, ludzie bez cudownych mocy, po drugiej fae, cudowne, brutalne istoty posiadające olbrzymią magiczną moc…
Zwykła dziewczyna, jak mówią o niej fae – człeczyna – i książę Dworu Wiosny – Tamlin… Jest jeszcze Rhysand, bardzo niejednoznaczna postać - naprawdę genialnie wykreowana przez autorkę.
Los łączy ich, jednak wszyscy mają tajemnice, sekrety, a te wpływają na ich życie. Jest jeszcze klątwa, zła królowa i, jak to w baśni, miłość i poświęcenie. Dobry materiał na książkę, ale wykonanie troszkę momentami przydługie...przegadane. Powieść bardzo podobna do Zmierzchu S. Meyer… chwilami niedoskonała ale wciągająca:)