Odruch recenzja

Nie pamiętam, kiedy ostatnio lektura książki pochłonęła mnie tak bardzo i wprawiła przy tym w taką konsternację. Na początku nic nie zapowiadało tego, co nastąpi później. Historia życia Blythe, zachęconej przez męża i teściową, by zostać matką, a w roli, której nie potrafi się odnaleźć.

Blythe z mężem z wielką ekscytacją czekają narodzin ich pierwszego dziecka, ale w niej czai się ukryty lęk. Dzięki retrospekcjom czytelnik dowiaduje się, jak przez pokolenia w jej rodzinie matki znęcały się nad swoimi dziećmi. Blythe postanawia być inna, ale niestety nie udaje jej się nawiązać więzi ze swoim dzieckiem. W miarę upływu czasu, zamiast poczucia bliskości, coraz bardziej się oddala od córki, nie potrafi jej kochać, dostrzega ciemne strony charakteru. Brak miłości i empatii ze strony Bluthe powodują, że Violet jest coraz bardziej krnąbrna i nieznośna.

Były chwile, że potępiałam Blythe, a były takie, kiedy jej współczułam. Traumatyczne dzieciństwo rzutuje na jej osobowość i zachowania. Jest osobą niepewną siebie, która nie wierzy, że może być dobrą matką. Macierzyństwo nie wygląda tak, jak sobie wymarzyła, nie potrafi nawiązać więzi z córką, jest wyczerpana, brakuje jej wsparcia ze strony męża. Fox natomiast widzi w córce cały świat, nie dostrzegając prawdziwej natury dziecka, lekceważy obawy Blythe, a jej spostrzeżenia traktuje jako wytwory wyobraźni. Prawdziwy instynkt macierzyński budzi się w kobiecie dopiero po narodzinach syna, ale to nie jest koniec jej problemów.

Audrain w swojej książce w poruszający sposób dotyka problemu trudnego macierzyństwa, przedstawia jego ciemne strony. Dzieci maltretowane i zaniedbywane przez swoich rodziców mają trudności w radzeniu sobie w życiu, gdy dorosną. Niecodzienny debiut kanadyjskiej autorki matki dwójki dzieci. Rewelacyjnie skonstruowany thriller psychologiczny, który zostanie na długo w głowie każdego, kto go przeczyta, szczególnie gdy jest się rodzicem. Złowrogi tajemniczy z krótkimi rozdziałami. Wielowarstwowy, złożony mrożący krew w żyłach dramat rodzinny, wkraczający momentami w obszary horroru. Narracja pierwszoosobowa brzmi jak spowiedź bohaterki i pozwala czytelnikowi poznać co myśli i czuje Blythe oraz częściowo poznać osoby ją otaczające.

Autorka przedstawia, bardzo złożony portret Bluthe, która jest ofiarą, a zarazem swoim największym wrogiem. Czy jest w depresji poporodowej, czy nie potrafi być matką ? Paranoja czy słuszne spostrzeżenia ? Nie ma znaczenia, do jakich wniosków dojdzie się na koniec, ponieważ obie opcje są druzgocące. „Odruch”, to trzymający w napięciu, pełen niepokoju dramat psychologiczny o tworzeniu i rozpadzie rodziny. O kobiecie, która zastanawia się, czy jest złą matką, czy urodziła złe dziecko.

To nie jest książka o szczęśliwym macierzyństwie, a także moim zdaniem nie jest to typowy thriller, ale mroczny, okrutny, surowy, porywający i pełen napięcia, dramat. Autorka przedstawiła rozpad rodziny w najbardziej przerażający sposób. Powieść jest brutalnie szczera, surowa, czuje się ten ból matki, która nie radzi sobie ze swoimi myślami i emocjami.

Prowokacyjny i odważny temat macierzyństwa. Nie bez powodu obwołano tę książkę jako najbardziej niezwykły thriller w 2021 r. Ta książka wprawi wiele matek w zakłopotanie. Wzdragam się na myśl o tym, że kobieta mogłaby mieć takie uczucia, poza depresją poporodową, do któregokolwiek ze swoich dzieci.

Książkę przedpremierowo przeczytałam dzięki Wydawnictwu Prószyński i S-ka