Dziedzictwo ognia recenzja

"Dziedzictwo Ognia", czyli trzeci tom serii "Szklany tron", to jest ta część, w której coś zaczyna się dziać. Nie sugeruję bynajmniej, że w poprzednich tomach wiało nudą i nic się nie działo, bo działo się aż zanadto, jednak w tej części akcja zaczyna zmierzać w innym kierunku, niż można się było tego spodziewać po lekturze jej poprzedniczek.

Razem z Celaeną wyruszamy do Wendlyn, gdzie będzie musiała zmierzyć się ze swoją przeszłością. Dziewczyna pragnie udać się do Doranelle, żeby spotkać się ze swoją ciotką, licząc na to, że uzyska od niej pewne odpowiedzi, które pomogą jej stawić czoła wrogowi. Niestety, najpierw musi odbyć morderczy trening pod okiem Rowana, rzekomo najpotężniejszego wojownika spośród Fae, by zapanować nad swoją magią. Bo Celaena włada magią i nie jest tym, za kogo podaje się od wielu lat.

Rowana pewnie wszyscy znacie. Jest ulubieńcem wielu z fanów Maas. Początkowo relacje między nimi są dosyć napięte, jednak wkrótce odnajdą wspólny język. Powiem Wam, że tak jak lubię jego wątek w kolejnych tomach serii, tak nie rozumiem tego, co się zadziało w tej części. Rozwój relacji między nim a główną bohaterką można określić jako hate-to-love, ale.. po długim okresie skakania sobie do gardeł, nagle po prostu zostali najlepszymi przyjaciółmi. Zabrakło mi budowania tej relacji i trochę się zdziwiłam, kiedy nagle po prostu zaczęli się lubić. Ten motyw w "Dworach" w przypadku Feyry i Rhysa był moim zdaniem lepiej poprowadzony. Tutaj mnie to w ogóle nie przekonało. No ale nie można mieć wszystkiego.

Za plus tej powieści serii uważam to, jak z biegiem czasu zmieniają się jej bohaterowie. Nie są oni jednowymiarowi, a ich doświadczenia ich kształtują. Celaena nie jest już tą samą dziewczyną, którą była w tomie pierwszym czy drugim. Dojrzała, choć pozostała równie uparta i nieprzewidywalna. Żeby zapanować nad magią, musi stawić czoła swoim demonom i zaakceptować to, kim jest.

Poza tym, w tym tomie po raz pierwszy udajemy się na inny kontynent, na którym magia wciąż istnieje, poznajemy nieco tajemnic naszej zabójczyni oraz odkrywamy, co czai się w mroku i że król Adarlanu może skrywać większe tajemnice niż nam się na początku zdawało.