Dom pogrzebowy Cottona recenzja

Czy jeśli książka odbiega od gatunku, którego spodziewasz się po opisie wpływa to na Twoją ocenę?

W moim przypadku, jeśli jest dobrze napisana to nie, ewentualnie na ocenę samego wydawnictwa, bo nie jest winą historii, że została źle sklasyfikowana.

Jeśli chodzi o " Dom pogrzebowy Cottona" Moniki Brashears wydany przez Wydawnictwo Mova totalnie nie wiedziałam czego się spodziewać po baśniowej, humorystycznej, erotycznej powieści grozy z akcją w domu pogrzebowym.. Wiedziałam tylko, że muszę ją przeczytać 😉.

Magnolia ma 19 lat. Właśnie zmarła jej babcia i dziewczyna została sama z niechcianą ciążą i pracą, która nie wystarczała na opłaty. Kiedy dostała propozycję pracy jako modelka, ujrzała w niej światełko nadziei, jednak nie spodziewała się jaki to miał być modeling... Magnolia miała wcielać się w martwe osoby, których bliskim zabrakło czasu na pożegnanie. Dzięki rozwiniętej wyobraźni doskonale radzi sobie z pracą, gorzej z samotnością- zabija ją rzucając się w kolejne ramiona chwilowych kochanków. Jednak jej babcia nie przestaje czuwać nad nią nawet po śmierci i mimo, że codziennie zostaje z niej coraz mniej, cały czas odwiedza wnuczkę z zaświatów.

Ta książka jest tak wyjątkowa, aż nie wiem jak o niej pisać! Podobała mi się ogromnie! Była z jednej strony prosta, brudna i przyziemna, z drugiej bajkowa, podniosła i mądra, taką mądrością życiową. Ukazuje dekadencję i zepsucie ludzi, których stać na wszystko, czego zapragną a zarazem ból i desperację młodej dziewczyny pozostawionej bez wsparcia, zmuszonej by dorosnąć zbyt wcześnie. Mimo obcowania ze śmiercią nie ma tu związanego z nią mroku, więcej zła można znaleźć w żywych. Ogromne brawa dla osoby odpowiedzialnej za tłumaczenie, to jedna z tych historii, która dzięki dobremu ubraniu ją w dziwne niekiedy słowa ma naprawdę niepowtarzalny charakter. Magnolia, która opowiada nam swoją historię jest bohaterką z krwi i kości, byłam w stanie ją pokochać, choć nie wszystkie jej zachowania rozumiałam. Jednak na sam koniec dostałam prztyczka w nos za to, że chwilami próbowałam ją oceniać. Koniec wyjaśnia wszystko...
Polecam ją każdemu kto lubi oryginalne historie.