Recenzja książki Fabryka lalek





Książka o pięknie i brzydocie, miłości i nienawiści, szczęściu i bólu. Książka o przeciwieństwach, które żyją obok siebie.

Iris marzy o byciu artystką. Pod osłoną nocy tworzy obrazy, a w dzień maluje porcelanowe lalki. Zawsze traktowana jako ta gorsza bliźniaczka, kryje w sobie ogromną siłę, która jedynie czeka na dzień, gdy będzie mogła zawalczyć o swoją wolność. Impulsem do działania jest oferta Louisa — szanowanego malarza należący do nowstorskiego Bractwa Prarafaelitów. Widzi on w kobiecie swoją muzę i pragnie ją namalować. Iris za cenę pozowania wyznacza naukę malowania. Chce szkolić się bowiem pod okiem doświadczonego artysty. Tak wraz z nią wkraczamy w świat sztuki oraz pięknych uczuć. W rzeczywistość pełną wewnętrznej siły oraz wrażliwości. Relacja Louisa i Iris stopniowo się pogłębia, a jej umiejętności stają się coraz bardziej warte uwagi. Czytamy kolejne strony rozkoszując się wszechobecnym pięknem i delikatnością.
Losy Iris przeplatają się jednak z losami Silasa. Człowieka, który lubuje się w śmierci. Dla którego wypchane zwierzęta to najwyższy wyraz sztuki. Który kocha to, co robi, choć spotyka się z powszechną kpiną. W naznaczonej deformacją obojczyka Iris widzi żywy okaz, jaki pragnie podziwiać. Śledzi kobietę i tworzy w głowie nierzeczywisty jej obraz. Opanowuje go niezdrowa obsesja, która staje się ważniejsza, niż udowodnienie ludziom, że jego sztuka jest istotna oraz piękna. Wszystko, co go otacza, zdaje się być ciemne i ciężkie. Pełno w tym brutalności i samotności.

Ogromnie podoba mi się zestawienie tak różnych oblicz świata. Żyją one obok siebie i nieustannie się przenikają. Wystarczy spojrzeć przez okno pięknego salonu na opuszczoną ruderę, gdzie czeka niebezpieczeństwo. Oczywiście „jasna" strona powieści nie została pozbawiona trosk czy cierpienia, a „ciemna" nie została wyprana z miłości czy nadziei. Autorka zgrabnie uniknęła skrajności. Ukazała życie w szerokiej palecie barw, gdzie z czasem granice owych światów stawały się coraz bardziej rozmyte.
„Fabryka lalek" jest debiutem Elizabeth Macneal i to debiutem niezwykle udanym. Całość została nakreślona lekkim piórem, pełnym zgrabnie skonstruowanych zdań. Świat ukazany w powieści został stworzony starannie — zarówno wydarzenia jak i kreacja bohaterów są dopieszczone i zapięte na ostatni guzik. Tak naprawdę książkę tę przeczytałam kilka miesięcy temu, ale wciąż jestem pod jej urokiem i wciąż wracam do niej bezsennymi nocami, gdy audiobook towarzyszy mi w oczekiwaniu na świt. Choć nie brakuje w niej momentów bolesnych, to dzięki stylowi autorki odczuwam ogromny komfort przy ponownym zanurzaniu się w wykreowany przez nią świat. Kocham piękno i lubię w nim obcować, a to w „Fabryce lalek" ma naprawdę wiele oblicz.