Recenzja książki Fabryka Os

Zdecydowałam się przeczytać "Fabryka Os", ponieważ została uznana za jako jedna z ważniejszych książek XX wieku. Obecnie ponownie wydawane są książki, które mają szczególne znaczenie dla literatury, co bardzo mnie cieszy. Podejrzewam, że gdyby nie ten zabieg, o większości w ogóle bym się nie dowiedziała. I tym samym całkiem sporo by mnie ominęło. Dzięki temu również wracają różne tematy do dyskusji, nad którymi można się pochylić, przemyśleć, wyrobić własne zdanie, ale również rozbudzić ciekawość; szukać innych pozycji, aby pogłębić swoją wiedzę.

Iain Banks na początku swojej kariery miał aspiracje do zostania autorem książek science fiction, ale nie cieszyły się one zainteresowaniem wydawców. Dlatego postanowił zmienić podejście i zaczął pisać o czymś, co zna. W kontekście treści tej książki, ta informacja wzbudziła mnie we zaciekawienie: czy coś z tej historii oparte jest na jego doświadczeniu prywatnym?! Nie dokopałam się jeszcze do tych informacji, szukam.

"Fabryka Os" to książka opowiadająca historię 17letniego chłopaka mieszkającego wraz ze swoim ojcem na wyspie. To on jest podmiotem i prowadzi czytelnika przez swoje przeżycia, myśli, podejmowane działania. Całą historię poznajemy tylko z jego perspektywy. Język jakim się posługuje, jest szorstki, nieugładzony, nazywający rzeczy po imieniu bez owijania w bawełnę - głównie wtedy, gdy dotyczy ludzkiej fizjologii. Zmienia się, gdy opisywana jest natura, zwierzęta - barwne opisy, bogate w epitety i porównania.

Główny bohater jest bardzo specyficzny. Dużo przeszedł. Żył tylko z ojcem, utracił bliską relację ze swoim bratem, zabił 3 osoby. Dużo myślał o śmierci, o zabijaniu. Miał w sobie sprzeczności. Z jednej strony był racjonalny i logiczny, z drugiej strony opierał mocno swoje działania na magicznych rytuałach, które sam dla siebie stworzył. Na początku miałam wobec niego mieszane uczucie, nie rozumiałam go i nie wiedziałam do czego dąży. Dominował chaos, ale potem wszystko powoli zaczynało się klarować.

Książka jest rzeczywiście tylko dla dorosłych. Jest w niej dużo opisów dotyczących zabijania zwierząt i ludzi, na tyle sugestywne, że z łatwością można sobie to wyobrazić. Niektóre sceny mnie przerastały.

Gdybym w kilku słowach miała powiedzieć o czym jest książka... O toksycznych rodzicach i relacjach w rodzinie. O samotności. O problemach psychicznych, które mogą obejmować całe rodziny, w wyniku czego cierpią osoby postronne.

Podobało mi się zakończenie książki i żałowałam, że to koniec, bo rozwinięcie końcowego tematu mogłoby być bardzo interesujące.