Czarna recenzja

Seria „Na F/Aktach”, choć oparta na faktach i aktach sądowych, jest zbeletryzowana. Z góry więc wiadomo, że w każdej książce będzie jakieś przestępstwo – ba! – można nawet poczytać sobie o tym w Internecie.

W „Czarnej” Kuczok przybliża nam historię romansu Jeremiego i Marii, którego tragiczny finał miał miejsce w 2001 roku. Autor pokazuje nam piekiełko małego miasteczka. W świecie przedstawionym nie ma nic pozytywnego. Jeremi, choć ma kochającą rodzinę, dobrze prosperujący interes, szuka szczęścia w romansach. Jego żona, żyjąca przez lata pod presją wydania na świat syna, mogła odetchnąć dopiero, gdy urodziła Pawełka. Maria, kobieta po 30-stce, mieszkająca z matką, która ciągle wypomina córce, że nie ułożyła sobie życia (czyli nie znalazła męża). Są jeszcze osoby postronne – włodarz miasta, były kochanek Marii, który niejako podsuwa Jeremiemu kobietę, bo sam chce się od niej uwolnić. Obok nich – mniej lub bardziej anonimowe jednostki żyjące w tej dusznej miejscowości. Czarna, choć to nazwa miasteczka, niejako naznacza swoich mieszkańców piętnem nieszczęścia.

Choć Autor w umiejętny sposób prowadzi narrację, choć całość czyta się sprawnie, mam jednak wrażenie, że owo „Na F/Aktach” w powieści trochę się rozmywa. Czytając opinie na temat książki, bardzo często spotykałam stwierdzenie, że pomimo mrocznego tematu, Autor jak zawsze dba o warstwę językową. Dla mnie to największy minus – dziwne dywagacje (np. na temat skarpetek) tylko odwracały moją uwagę od głównego tematu, były dla mnie popisami Kuczoka. Nie rozumiem też zamysłu, aby pod koniec powieści stworzyć rozdział z perspektywy Pawełka.

Wydarzenia opisane w książce są dość świeże – nadal żyją ludzie, których dotknęła ta tragedia, być może nawet przeczytali „Czarną” – wydaje mi się, że przy ponownym opisywaniu tej historii trzeba było zachować względny takt, a czasami tego właśnie mi brakowało.

I ostatnia kwestia – mam wrażenie, że Kuczok tak umiejętnie steruje uczuciami czytelnika, że czasem nie wiadomo, komu współczuć. Może stwierdzenie, że próbuje usprawiedliwić oprawcę jest trochę na wyrost, ale takie są moje odczucia w tej kwestii. Już po lekturze poczytałam w Internecie o tej zbrodni i portret sprawcy został nakreślony zgoła inaczej.

Niemniej jednak „Czarna” jest sprawnie napisaną powieścią, godną przeczytania.

Mój osobisty ranking serii „Na F/Aktach”:
1) „Bestia. Studium zła” Magda Omilianowicz
2) „Czarna” Wojciech Kuczok