Gabinet luster recenzja

Jak do tej pory twórczość Pana Przemysława Żarskiego była mi nieznana. Choć książki jego autorstwa często przewijały się w recenzjach u moich znajomych. Dlatego, sięgając po tę książkę nie miałam z góry wyrobionego zdania, jedynie moje oczekiwania były ogromne. Zachęcona dobrymi i bardzo dobrymi opiniami oraz ilością czytelników postanowiłam oddać się lekturze.

Temat wykorzystany w powieści jest dość popularny, ale i czytelnicy chętnie sięgają po tego typu pozycje. Podczas zabawy w chowanego z siostrą, w lesie ginie czternastoletni chłopiec. Miał się zająć dziewczynką, w czasie gdy dorośli przez chwilę byli zajęci innymi sprawami. Zdenerwowani rodzice znaleźli tylko zapłakaną czterolatkę, a chłopiec przepadł bez wieści. Po dwudziestu latach Ada Rezler postanowiła powrócić do miejsca, w którym ostatni raz widziała brata i poznać prawdę. Jednak to zadanie nie jest proste. Mała miejscowość z lokalną społecznością, która ma na sumieniu nie jedno, nie chce pomóc. Jednak zdesperowana kobieta nie odpuszcza. To, co odkrywa jest bardzo niepokojące, ale i niebezpieczne.

Wydarzenia przedstawiane są z perspektywy kilku osób i w dwóch przestrzeniach czasowych. W roku 1999, kiedy doszło do zaginięcia, oraz 2019 roku, czyli współcześnie. Książka jest niezwykle dynamiczna, dochodzi do częstych zwrotów akcji i odkryć poczynionych przez bohaterkę, lub wypływających z opowiadania Igora z okresu zaginięcia. Autor, również, nie oszczędzał na postaciach. Co jakiś czas pojawiają się nowi bohaterowie. To bogactwo urodzaju bardzo utrudniało w skupieniu się na fabule. Owszem historia jest ciekawa, a sam pomysł oryginalny, ale czasami mniej znaczy więcej.

Zakończenie ciekawe, którego trudno się domyślić, ale znowu pan Przemek namieszał, naplątał. Oj dużo, bardzo dużo się w nim dzieje. Aż mnie korci, aby trochę ze spojlerować. Wiele niepotrzebnych zdarzeń, które psują finał.

Thriller z bogatą warstwą psychologiczną i zagadką kryminalną. Czy polecam? Nie wiem, ale z całą pewnością nie zniechęcam.