Dom głosów recenzja

"Tak naprawdę nikt nie chce słuchać tego, co mają do powiedzenia dzieci".

Pietro Gerber - główny bohater "Domu głosów", najnowszej powieści włoskiego pisarza Donato Carrisi - historii opowiadanych przez dzieci słucha niemal codziennie z uwagi na wykonywany przez siebie zawód. Pietro, idąc w ślady swojego nieżyjącego już ojca, zajmuje się prowadzeniem terapii dzieci, specjalizuje się głównie w leczeniu za pomocą hipnozy. Ale czy chociaż on będzie w stanie uważnie wysłuchać i przede wszystkim zrozumieć, co takiego mają mu do przekazania jego podopieczni?

Aby poznać odpowiedź na to pytanie polecam sięgnąć po tę niesamowitą i niezwykle tajemniczą historię. Nie skłamię, jeżeli powiem, że od lektury naprawdę bardzo ciężko się oderwać. Przedstawiony przez autora świat porywa nas już od pierwszych stron i napięcie nie ustępuje, aż do ostatecznego połączenia wszystkich faktów i poznania całej prawdy o przedstawionych w powieści bohaterach. Niejednokrotnie podczas lektury towarzyszyło mi również uczucie niepokoju. Wiele z sytuacji, które miały w niej miejsce ciężko było wyjaśnić w racjonalny sposób, więc miało się poczucie działania w niej jakieś niezwykłej, nadprzyrodzonej siły.

Historia rozpoczyna się w momencie, gdy Pietro otrzymuje tajemniczy telefon od nieznanej mu koleżanki po fachu, która prosi go o wsparcie w leczeniu jednej z jej pacjentek. Relacjonuje, że podczas wprowadzenia Hanny w stan hipnozy i powrót do lat jej dzieciństwa w pacjentce odżyły wspomnienia zbrodni, której, jak utrzymuje, dokonała, gdy była jeszcze małą dziewczynką. Wstrząśnięta odkryciem wypartego z pamięci wspomnienia Hanna postanawia udać się do Florencji, gdzie spędziła swoje dzieciństwo i tam poddać się dalszej terapii prowadzonej przez Pietro, aby poznać prawdę o sobie samej, a także o swojej rodzinie.

Do jakich makabrycznych odkryć doprowadzi terapia? Czy istnieją wspomnienia, do których lepiej byłoby nigdy nie wracać?

Przekonajcie się sami, naprawdę warto! Ja z pewnością sięgnę po kolejne powieści autora, ponieważ jego styl jak i złożoność i zawiłość przedstawionej historii bardzo przypadł mi do gustu. Mam nadzieje, że inne jego książki dostarczą mi porównywalnych wrażeń.