Słodka trucizna recenzja

„Słodka trucizna” to opowieść, która zawiera dużo ważnych i wrażliwych tematów, takich jak samookaleczanie, myśli samobójcze, strata bliskiej osoby, samoakceptacja. Uczucia oraz emocje głównych bohaterów są opisane w niesamowity sposób, który trafia prosto w serduszko, przez co książka totalnie wciągnęła mnie w swój mroczny, smutny, ale i dający nadzieję świat. Jedyne co mi przeszkadzało w jej czytaniu to sceny erotyczne. Nie było ich wiele, ale ciężko mi było przez nie przebrnąć, bo to nie mój klimat. Wiedziałam, że w tej książce pojawi się romans, ale liczyłam na to, że będzie przedstawiony mniej w sposób erotyczny, a bardziej emocjonalny i przez to czytało mi się ją trochę gorzej. Jednak tych scen było niewiele, więc dało się przez nie jakoś przebrnąć. Dużo było też tego bawienia się w „kotka i myszkę”, ale chociaż na początku trochę mnie to denerwowało, to później zrozumiałam, czemu miało to służyć i co przedstawiać.

Jest to książka, która totalnie złamała mi serce, a sam początek był bardzo intrygujący. Nie spodziewałam się aż tylu emocji już po kilku rozdziałach. Bardzo poruszyła mnie postać Kellana, nastolatka, który wiele przecierpiał, a wszystkie wydarzenia z jego życia pozostawiły na jego psychice wyraźny ślad. W zasadzie cała książka kręci się wokół niego, pomimo tego, że główną bohaterką jest Charlotte (później także Tate). Oczywiście ona również przeżyła swoje traumy, ale postać Kellana jednocześnie dodaje problemów, jak i je w pewnym sensie rozwiązuje. Z pewnością nie jest to lekka historia, ale sądzę, że warta poznania.

Znajdujemy tutaj całą gamę emocji, lecz pomimo tych wesołych chwil nie mogę powiedzieć, że ta książka jest opowieścią zakończoną szczęśliwie. Jak dla mnie jest to bardzo smutna i refleksyjna historia. Pokazuje ona, jak bohaterowie radzą sobie z żałobą, traumą oraz nienawiścią do samego siebie i w pewien sposób daje nadzieję na lepsze jutro, ale nie da się całkowicie zostawić takiej straty za sobą, bo ona będzie towarzyszyć przez całe życie. Dzięki tej książce czytelnik lepiej dostrzega to, jak wiele rzeczy my jako ludzie doceniamy dopiero po stracie. Gdyby nie te sceny erotyczne to z pewnością ta opowieść stałaby się jedną z najlepszych, jakie czytałam.