Głusza recenzja

Ośrodek wypoczynkowy Płytkie Zdroje pośrodku gęstego lasu, a w nim Tom Anderson ze swoją córką Frankie. To miały być spokojne wakacje i nadrobienie straconego czasu rocznej rozłąki. Po przyjeździe okazuje się, że większość wczasowiczów to żądni dreszczyku emocji wielbiciele zbrodni, która miała miejsce w przeszłości w tutejszym lesie. Rytualne morderstwo na tle religijnym, a domniemany sprawca podobno od lat ukrywa się w lesie...
*
Zacznę od klimatu Głuszy, który rzeczywiście jest mroczny, duszny i tajemniczy. Barwne i plastyczne opisy sprawiły, że mogłam sobie wyobrazić jak przemierzam lasy wraz z bohaterami. Ten wiejący wiatr, szelest drzew, odgłos łamanych gałązek czy dzwoneczków.
*
Bohaterowie różnorodni, poczynając od głównego bohatera, a na pracownikach ośrodka kończąc. Skupisko barwnych postaci z własną historią do opowiedzenia, niesforni nastolatkowie, ich rodzice czy mieszkańcy Penance.
Nie do końca wiadomo kto jest dobry, a kto zły. Kto kryje się za maską, a kto pokazuje prawdziwą twarz. Małe miasteczko, w którym wszyscy się znają i coś ukrywają, a pośrodku niczego nieświadomi wczasowicze.
*
Narracja prowadzona jest zarówno w pierwszej, jak i w trzeciej osobie. Nasz narrator Tom Anderson zgarnął całą moją uwagę. W trzeciej osobie poznałam wydarzenia z perspektywy Frankie i .... no właśnie kogo.
*
Głusza wciągnęła mnie od pierwszych zdań, ale niestety później akcja nieco zwolniła i poczułam lekkie znużenie. Na szczęście po jakichś 80 stronach wydarzenia nabrały tempa i trzymała mnie w napięciu aż do samego epilogu.
*
Oprócz opisów przyrody i narracji, te kilka plot twistów to w dług mnie najmocniejsze strony książki.
*
Między wierszami autor wplótł również ważki temat, długoletniej dewastacji pierwotnej przyrody przez człowieka, poprzez zmienianie krajobrazu, budując kolejne fabryki i osiedla.
*
Jednakże Głusza wcale mnie nie przeraziła i nie poczułam lęku podczas lektury. Las nie wydał mi się przez to bardziej przerażający niż zazwyczaj. Może dlatego, że książkę czytałam wciągu dnia.
*
Nie ukrywam jednak, że z przyjemnością obejrzałabym film na podstawie Głuszy. Polecam nie tylko fanom leśnej przyrody, ale również osobom, które lubią kiedy lektura trzyma w napięciu i niepokoi zarazem.