Handlarz śmiercią recenzja

Skandynawskie kryminały jakoś mnie nie zachwycają, choć niewiele mogę na ich temat napisać, bo do tej pory czytałam tylko książki Läckberg, Larssona i Mankella z czego do gustu przypadła mi tylko Trylogia Millenium Larssona. Lektura Handlarza śmiercią jest moim pierwszym spotkaniem z duńską literaturą.
Książka Sary Blædel przybliża nam pracę kopenhaskiego Wydziału Zabójstw dzięki policjantce w nim pracującej- Louise Rick. Zajmuje się ona właśnie zabójstwem młodej dziewczyny, Karoline. Jednocześnie prowadzona jest sprawa zabójstwa dziennikarza, redakcyjnego kolegi Camilli Lind, która jest najlepszą przyjaciółką Louise. Camilla to młoda i zapalczywa kobieta, więc zaczyna węszyć wokół sprawy zabójstwa swojego kolegi, jednak sprawy zaczynają przybierać niebezpieczny obrót...
Dzięki temu, że wciągnęłam się mocno w czytanie Handlarza śmiercią nie narzekałam na to, że w książce niewiele się dzieje, niektórym jednak może to przeszkadzać. Bowiem policja praktycznie stoi w miejscu, mało jest śladów, a jeśli jakieś są to słabe i wątpliwe. Sprawia to, że czytelnik żądny wrażeń, łamigłówek i nieustannego pościgu za mordercą będzie zawiedziony. Mnie to jednak nie przeszkadzało, gdyż jak pisałam książka bardzo mnie wciągnęła, a poza tym wydaje mi się, że jest to jedna z najbardziej zbliżonych książek o pracy w policji jaką czytałam.
Początkowo postać Louise mnie irytowała, bo wydawała mi się okropnie przewrażliwiona, co chwilę krzyczała i była nerwowa. Potem się jakoś przyzwyczaiłam. Fakt, ludzie są różni, a bohaterowie literaccy najczęściej są niemal idealni i należałoby pogratulować autorce za to, że miała odwagę wykreować takie, a nie inne postacie, ale według mnie Louise niezbyt nadaje się do lubienia.
Zakończenie choć zupełnie niespodziewane i mnie zaskoczyło to jednak mi się niezbyt podobało. Całe to wyjaśnienie jakieś takie naciąganie, a postać Klausa Westa w jego świetle, wręcz dziwna, natomiast Fina odarto z całej otoczki i pozostawiono jako naiwnego co bardzo mi się nie spodobało.
Mimo wszystko ciekawa jestem jak potoczy się prywatne życie Camilli i Louise.
Nie sposób także nie wspomnieć o swoistych "kwiatkach" jakie w tej książce znalazłam, nie wiem czy to kwestia tłumaczenia czy autorki, ale pierwsze zadnie jakie czytamy: Komórka na parapecie powarkiwała, sprawiło, że podniosłam wzrok znad książki i zastanowiłam się czy na pewno chcę ją przeczytać. Jeszcze kilka takich dziwnych zdań się znalazło, na szczęście im więcej stron ubywało tym mniej ich znajdywałam. Mimo to muszę zacytować jeszcze jedno, które dowodzi jak fantastyczną kobietą jest Rick (akurat rozmawiała z nieznanym mężczyzną przez telefon): Wyczuła, że zesztywniał, i usłyszała, że zapalił papierosa. Szkoda, że ja takich zdolności nie posiadam...
Trudno mi stwierdzić czy polecam Handlarza śmiercią czy nie. Ma kilka zalet, ale niestety także wady, dlatego sami musicie zdecydować czy jesteście ciekawi książki Sary Blædel. Ja pierwsze spotkanie z duńską literaturą uważam za całkiem udane.