Recenzja książki Harda

Mam mieszane uczucia. Nie wiem, czym ta książka jest. Czy powieścią historyczną, czy harlequinem. Nie wiadomo, co jest prawdą a co fantazją autorki. Zaczynając od tytułowej Hardej, czyli Świętosławy, córki Mieszka I i siostry Bolesława Chrobrego o której nie wiadomo, czy istniała. Kontynuując – język. Nie wymagam, żeby postaci posługiwały się starocerkiewnosłowiańskim, staro- szwedzkim, czy ugrofińskim, czy jak się tam mówiło w X wieku ne., bo nikt by ich nie zrozumiał. Ale oni mówią współczesnym językiem potocznym. Do tego stopnia, że młody król Olaf na widok wielkiego szczupaka mówi „ale czad”, czy coś podobnego (nie wynotowałam, nie chciało mi się, ale kto czytał, ten wie). Język wymagałby chociaż trochę stylizacji, taki trud zadał sobie Sienkiewicz, a tutaj autorka poszła na łatwiznę. Poza tym, użytych zostało wiele określeń, które, jeżeli są oparte na źródłach historycznych- wymagałby odnośników w tekście po to, żeby czytelnika czegoś z historii nauczyć. Tu nie ma ani jednego, trzeba korzystać z google'a a to rozprasza. Poza tym- nie wiadomo po co, bo czy to jest prawda? Nie mam do autorki zaufania. Główną osią ksiązki jest wątek romansowy oraz walki i podboje słowian i wikingów. Sceny erotyczne nie są złe, ale kierują książkę niebezpiecznie blisko harlequinów i to tych ostrzejszych, kiedyś się nazywały zdaje się „temptations”.Ważnym wątkiem jest także chrystianizacja Europy „masz wybór: chrzest, albo topór”- całkowicie dobrowolny... Niektóre sceny są humorystyczne, zwaszcza końcówka, kiedy nawet Świętosława rodząc dziecko zaśmiewała się do rozpuku. Akcja nie wciąga od razu. Początkowo, mimo popularnej formy czytało mi się ciężko. Mnogość postaci, zwłaszcza nordyckich, o podobnych lub takich samych imionach utrudniala rozeznanie i wymagała koncentracji. Akcja wciągnęła mnie dopiero ok. 200 strony a książka jest opasła (573 strony+ drzewa genealogiczne i posłowie). Podsumowując – przeczytać można, ale nie jestem bezkrytycznie zachwycona. Jak już mówiłam- mam mieszane uczucia.