Kiedy powiem sobie dość recenzja

Książka "autorki nieznanej" jest jednym słowem pospolita. Myślę, że każdy przyzna mi rację, że historie tego typu słyszymy dość często. Od rodziny, znajomych, przyjaciół a także na różnych forach internetowych. Rozumiem zamysł kobiety, może w ten sposób chciała zaznać spokoju, dać pewnego rodzaju spowiedź i ruszyć do przodu z nową kartą.

Ale każdy z nas ma przeróżne problemy, sytuacje życiowe w tym miłosne, że moglibyśmy napisać o tym kilka grubych tomów. Jednak czy w takim razie warto pisać o tym książkę? Osobiście w literaturze szukam czegoś nowego, innego, magicznego i poruszającego. Dzięki czemu będę mogła oderwać się od rzeczywistości i stać się inną osobą w nowym, wykreowanym świecie.
Nie przeczę, że czytam banalne romanse z zawiłą i niekiedy absurdalną fabułą i zwrotami akcji. Ale czytanie o czymś co nic nie wnosi do mojego życia, nie sprawia, że zmienia się mój sposób patrzenia na pewne rzeczy czy ludzi, sprawia, że tracę czas na daną pozycję. I tak było w tym przypadku. Nie czułam się wciągnięta, zainteresowana, zaintrygowana czy poruszona.

Cieszę się, że kobieta ruszyła do przodu, że zna poczucie własnej wartości i jest silną, niezależną kobietą. Jednak tak naprawdę jeśli chcielibyśmy posłuchać takich opowieści nie musimy szukać daleko. Sami mamy czasami doświadczenia nie z tej ziemi, którymi moglibyśmy się podzielić. Nasi rodzice czy bliższa czy dalsza rodzina również.

Czytając tę książkę czułam jakbym słuchała przyjaciółki, która ma ochotę się wyżalić. Opowiadającą o mężczyźnie, w którym się zakochała, o jej uczuciach, nieszczęściu, o tym jak nie potrafiła skończyć "toksycznej" (według mnie) relacji. Relacji wyniszczającej ją samą, przez co przestała być sobą.

Zgodzę się, że my kobiety bardzo wiele bodźców analizujemy, niekiedy wnikliwie przez co dostajemy na jakimś punkcie obsesji. A potem jak z zimowego snu budzimy się i zdajemy sprawę, że to nie jest w porządku i staramy się wyleczyć.

Jestem zawiedziona i nie tego oczekiwałam, przeczytawszy opis tej książki. Nie mam na celu obrażenia kogokolwiek. Jeśli ktoś odnalazł siebie w tych sytuacjach i w pewien sposób ta historia mu pomogła to bardzo mnie to cieszy.