Wampir z Warszawy recenzja

Wstyd się przyznać, mam nadzieję, że pan Jarosław mi wybaczy, ale to dopiero druga książka wspaniałego publicysty, znakomitego pisarza, ale też bardzo dobrego "detektywa", który w swoich kilku książkach przeprowadza własne śledztwo, by poznać prawdę, zweryfikować postępowanie Milicji Obywatelskiej i śledczych. Po Rzeźniku z Niebuszewa (o którym można przeczytać TUTAJ), czas na kolejną pasjonującą lekturę pt. Wampir z Warszawy.

Stolica Polski, Warszawa, lata 50. ubiegłego stulecia. Po tragicznym czasie II wojny światowej miasto rodzi się na nowo. Ze zgliszcz, rumowisk, które pozostawili po sobie hitlerowscy okupanci, Warszawa pragnie wrócić do życia. A to niestety jest bardzo długi proces. Brak wszystkiego, począwszy od mieszkań, poprzez brak pracy i perspektyw, daje się we znaki sporej rzeszy ludzi. To powoduje różnego rodzaju problemy. Przemoc, gwałty, kradzieże na nieoświetlonych ulicach prawobrzeżnych dzielnic Warszawy: Targówka, Gocławka, Grochowa czy pobliskiego Anina, budzi grozę wśród ludzi.

Dlaczego zdecydowałem się przeczytać taką książkę? Zapewne fakt, że w początku lat 80. ubiegłego wieku mieszkałem w niedalekiej odległości od wspomnianych dzielnic, na Zaciszu. Stamtąd rzut beretem na Targową i sławny Bazar Różyckiego. Ba! Ja na tym bazarze raz sprzedawałem flagę amerykańską, którą dostałem z USA, i nawet udało mi się wytargować niezłą sumkę, ponieważ za kilka dni miał pojawić się prezydent USA w Polsce. Dokładnej daty nie pamiętam i nie przypominam sobie, o którego chodziło. O tytułowym Wampirze z Warszawy raczej wcześniej nie słyszałem. Dopiero reporterskie śledztwo Jarosława Molendy, pozwoliło mi poznać to, co wydarzyło się na w 1950 roku. Dodam, że na świecie nie było jeszcze mojej mamy, a tata miał niespełna dwa lata.

Kim był Wampir z Warszawy? Z czego "zasłynął"? Co przeżyli warszawiacy przez 60 dni, zanim ujęto człowieka, który dokonał kilku tragicznych zbrodni? Autor przeprowadził bardzo rzetelne śledztwo. Odkrył karty, dając czytelnikowi dużą wiedzę na temat tego, co się wtedy wydarzyło. Opisy milicyjne pokazują w sposób drastyczny, jak zostały popełnione zbrodnie. Są też zeznania oskarżonego, który opisuje krok po kroku, to co zrobił kobietom, zaspakajając swoje żądze, Dodatkowo poznajemy starą Warszawę z czarnobiałych fotografii, wiele interesujących dokumentów ze śledztwa oraz samo zdjęcie seryjnego mordercy. Spójrzcie na okładkę. Prawda, że na sam widok można się przerazić?