Nic do stracenia recenzja

„Nic do stracenia” autorstwa Przemysława Piotrowskiego to kontynuacja książki „Prawo matki”, dla której całkowicie straciłam głowę. Nawet nie wiecie, jak z wielką niecierpliwością wyczekiwałam zapowiedzi kolejnego tomu przygód Luty Karabiny, która wie, co to znaczy prawdziwa zemsta. Czy ta część trzyma poziom tak jak jej poprzedniczka? No ba, jest nawet lepiej! „Nic do stracenia” to mroczna oraz brutalna historia, które pokazuje nam prawdziwą naturę człowieka, który pragnie zemsty za wszelką cenę.

Po odzyskaniu córki z rąk brutalnej szajki handlarzy żywym towarem Luta Karabina na nowo układa sobie życie. Pracę na platformie wiertniczej zamienia na Wojsko Polskie, gdzie zajmuje się szkoleniem młodych kandydatów na specjalistów.
W tym samym czasie Zygmunt Szatan próbuje odbudować swoje życie po krwawej zemście na oprawcy swojej rodziny. Już na policyjnej emeryturze stara się naprawić relacje z synem oczekującym na proces sądowy. Pilnuje też, aby na światło dzienne nie wypłynęła mroczna prawda o masakrze w świebodzińskiej masarni. Wszystko się komplikuje, gdy informator donosi mu, że w więzieniu, w którym wyrok odbywa jeden z porywaczy dziewczynki, ktoś węszy przy sprawie.
Nieszczęście nie odpuszcza. Lutę czeka kolejna ciężka próba – umiera jej ukochany dziadek, były oficer tureckiego wywiadu. Islamska tradycja wymaga szybkiego pochówku, więc kobieta musi wybrać się w niespodziewaną podróż do Balikҫilar..
Dopiero w Turcji odkrywa, czym są prawdziwe tarapaty…

Tytuł ten bez wątpienia posiada dwa atuty: główna bohaterka oraz akcja. Jeśli chodzi o ten drugi element, to powiem Wam, że w „Nic do stracenia” nie ma czasu na nudę - cała historia zaczyna się z dużym przytupem, a niepewność trzyma nas aż do ostatniej strony. Zdradzę Wam, że końcowe rozdziały wręcz kipiały od tego elementu, a zaserwowane przez Piotrowskiego realistyczne opisy sprawiły, że czułam się, jakbym oglądała dobry film akcji.

Luta po raz kolejny utwierdziła mnie w przekonaniu, że nigdy nie chciałbym stanąć na jej drodze... To silna kobieta, która nie cofnie się przed niczym. Co tu dużo mówić, Karabina to chodzący terminator, który zniszczy wszystko na swojej drodze. Może i nie jestem zwolennikiem przemocy, jednak w przypadku tej bohaterki całkowicie popieram jej sposób postępowania, wręcz uważam, że niektórzy bohaterowie zasłużyli sobie na taki los...

Czy książkę polecam? Jeszcze pytacie? Piotrowski zaserwował nam rozlew krwi, kilka niewyjaśnionych spraw oraz tajemnic z przeszłości - samo powiedzcie, czy można chcieć coś więcej? Przyznam, że w porównaniu z pierwszym tomem Piotrowski serwuje nam więcej akcji oraz więcej przyprawiających o zawrót głowy zwrotów akcji, które raz za razem wbijały mnie w fotel.