Rok szarańczy recenzja

Terry Hayes to autor bestsellerowego Pielgrzyma (którego właśnie nadrabiam). Miałam wrażenie, że ta książka była dosłownie wszędzie i wiele osób się nią zachwycało, dlatego postanowiłam się skusić na Rok szarańczy, a Pielgrzyma zostawić na później.

Ludzkość staje na rozdrożu. Jedna droga wiedzie ku przyszłości, druga ku zagładzie. Kolejnej szansy nie będzie.
Kane jest tajnym agentem, specjalistą od Regionów Niedostępnych. Jego zadanie jest proste: wkroczyć, wypełnić misję i wrócić. Wie, kiedy działać, kiedy się kryć, kiedy uciekać i kiedy strzelać.
Są jednak miejsca, gdzie żadne zasady nie obowiązują i tylko przemoc daje szansę przetrwania. To tam, na pograniczu Iranu, Pakistanu i Afganistanu Kane spotyka przeciwnika gotowego pchnąć świat ku katastrofie – budzącego grozę, inteligentnego i okrutnego człowieka z zemstą w sercu i krwią na rękach.
"Rok szarańczy" to wyprawa do dalekiego kraju i pejzaż, którego nikt jeszcze nie oglądał. Misja, dzięki której przyszłość się nie wydarzy. Spotkanie z czystym złem. I wreszcie chwila, w której Kane będzie musiał podjąć decyzję: ratować siebie czy innych.

Początek tej historii był naprawdę obiecujący. Jednak im dalej, tym mój entuzjazm opadał. Nasz główny bohater to agent CIA, który zostaje wysłany w Regiony Niedostępne (Iran, Pakistan, Afganistan), by uwolnić człowieka, który może udzielić ważnych informacji na temat nowej organizacji terrorystycznej. Mamy tutaj motyw bohatera walczącego o wolność, znany z amerykańskich filmów sensacyjnych. Pierwsza połowa książki to dobry sensacyjny thriller, w którym akcja toczy się dynamicznie. Druga połowa to miks science-fiction, fantasy i postapokaliptycznych motywów. I choć lubię takie połączenie, to tutaj niestety ono nie wypaliło.

Do połowy tej historii nawet dobrze mi się to czytało, potem zaś głównie przewracałam oczami na głupoty wymyślone przez autora. Nie wiem, czy Hayesowi zabrakło pomysłów na zakończenie tej fabuły, czy za bardzo próbował zmiksować kilka gatunków... Całość nie wygląda najlepiej. Mnogość absurdów czwartej części sprawiła, że miałam ochotę porzucić tę książkę. Wydaje się, jakby pisał ją ktoś inny. To zupełnie zmieniło moje podejście do tej historii i oceny tej książki jako całości. Najlepiej jest wyciąć całą czwartą część.

Rok szarańczy to dosyć długa książka (liczy sobie prawie 800 stron), która muszę przyznać, że mnie rozczarowała. Mam za sobą połowę Pielgrzyma i już wiem, że Rok szarańczy nie dorównuje poziomowi pierwszej powieści Hayesa. Opis zwiastował ciekawą powieść sensacyjną, a dostajemy tak naprawdę miszmasz kilku gatunków oraz kompletny chaos. Do połowy można czytać, dalej to już wyzwanie.