Huśtajka. Borderline recenzja

"Huśtajka" to książka niemalże dla fanów krótkich pozycji - nieco ponad dwieście pięćdziesiąt stronic, w sam raz, aby połknąć ją w dwa, może trzy dni. Niemalże, bo jest tylko jedno ale - ta książka zdecydowanie nie jest lekką, przyjemną lekturą na "odmóżdżenie". Już od pierwszych słów autorka wprowadza czytelnika w nie do końca zrozumiany świat kobiety, która zmaga się z zaburzeniem osobowości typu borderline. Ciągłe wahania nastroju, silne napady gniewu, nieprzewidywalne reakcje, nierozsądne decyzje, lęk społeczny, a przede wszystkim ciągły natłok myśli. Główna bohaterka nie przestaje myśleć, analizować, rozdrabniać się w szczegółach. W końcu w jej walce toczącej się we własnej głowie pojawia się koza, która stanowi wyraz kolejnej osobowości Diany, jeszcze bardziej uprzykrzając jej życie. Ciągłe zastanawianie się nad tym, co pomyślą o niej inni ludzie, wyłączenie z otaczającego świata zewnętrznego, poczucie winy, potrzeba kary, najlepiej cielesnej i dotkliwej - z tym wszystkim zmaga się młoda kobieta. Ale najgorsze w tym wszystkim prawdopodobnie jest to, że trudno jej odróżnić rzeczywistość od wyobraźni. Także sam czytelnik czasem może się w tym zagubić...

Autorka zadbała nie tylko o szczegółowe przedstawienie świata widzianego oczami osoby z borderline, ale także powrót do jej dzieciństwa i przedstawienie osób, które przyczyniły się do wytworzenia w głównej bohaterce zaburzenia i pewnych schematów.

Szczerze mówiąc, dłuższa lektura tejże książki jest po prostu męcząca. I prawdopodobnie taki właśnie był zamysł - zmaganie się z takim zaburzeniem jest niepodważalnie żmudną i męczącą drogą przez własny umysł, a sam chory jest niczym więzień własnych myśli. W pewnym momencie pojawiły się w książce tak absurdalne dla mnie wątki, iż zaczęłam się zastanawiać, czy funkcjonowanie w społeczeństwie z tak nasilonym zaburzeniem jest w ogóle możliwe? Mimo to główna bohaterka ma męża, pracę oraz życie towarzyskie. A wszystko to burzliwe i nieprzewidywalne.

Lektura kończy się całkiem pozytywnym akcentem - uświadomieniem, iż lęk minie, a wszystko, co dzieje się w życiu, to tylko przejściowy stan. Czy jednak jest to krok w stronę wyleczenia, czy też kolejny epizod?

Książka została otrzymana z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl. Poproszę o recenzję w jeszcze jednym miejscu oprócz serwisu nakanapie.pl