Nasza część nocy recenzja

"Nasza część nocy" jest jedną z książek, które jednocześnie trzeba zrozumieć, ale z drugiej strony lepiej się w nie bardzo nie zagłębiać, ponieważ można się przerazić jej nieoczywistym przekazem.

Kiedy sięgałam po powieść Mariany Enriquez oczekiwałam wiele — byłam bardzo ciekawa tej dość opasłej lektury. Jak się z czasem okazało, po raz kolejny zresztą, nie wszystko było tak piękne jak mogłoby się wydawać. Do tej pory nie wiem, z jakim gatunkiem miałam do czynienia, szczególnie że portale czytelnicze mają dość odmienne zdania na ten temat.

Przechodząc do rzeczy — po pierwsze jest to z pewnością lektura na dłużej. Ja co prawda przeczytałam ją w trzy dni, ale po prostu chciałam ją już skończyć. Nie będę ukrywać, że z samego początku książka bardzo mnie zaciekawiła. Historia Juana i jego syna wydała mi się na pewien sposób poruszająca, głównie z racji troski samego ojca w stosunku do swojego potomka. Początkowo byłam bardzo na tak, wciągnęłam się nawet w związku z czym rozczarowanie, jakie potem nadeszło było tym bardziej gorzkie.

Myślę, że nie ma co nikomu mydlić oczu i śmiało mogę powiedzieć, że ta powieść mogłaby skończyć się na tych pięciuset stronach — nie tylko mogłaby, wręcz wyszłoby to jej na dobre! W momencie kiedy historia Juana się kończy, wszystkie wyjaśnienia, wydarzenia — to mi wystarczyło i zdecydowanie mnie ciekawiło. Kiedy natomiast przez następne prawie trzysta stron zaczęłam czytać całą historię od początku z perspektywy innej bohaterki, a potem jeszcze dodatkowo poznając losy Gaspara kiedy już dorasta — chciało mi się wręcz płakać i trochę zmuszałam się, żeby w tym wypadku czytanie dokończyć. Stało się to dla mnie trochę przysłowiowym odgrzewanym kotletem, który każdy z bohaterów omawia z innej strony. Również sama przyszłość Gaspara nie była już tak interesująca jak jego dzieciństwo.

Zdecydowanie podobał mi się jednak mroczny klimat całej powieści — wszystkie wierzenia, rytuały, to wszystko miało w sobie coś intrygującego.

Ciężko mi w tym wypadku wyrazić swoją opinię, ponieważ nie uważam tej książki za całkowitą stratę czasu, jednakże coś bardzo mnie ukłuło podczas zapoznawania się z jej treścią, w związku z czym pozostał pewien niesmak i nutka rozczarowania.