Recenzja książki Ostatni pociąg

„Tysiące dzieci, którym wojna odebrała dom. Niezwykła kobieta, która zmierzyła się z Adolfem Eichmannem, aby je ratować.” Od tych słów rozpoczyna się opis streszczenia książki. Autorka Meg Waite Clayton przedstawia nam fikcyjnych bohaterów, ale prawdziwe wydarzenia. Geertruida Wijsmuller, przez dzieci najczęściej nazywana ciocią Trusią, to jak najbardziej prawdziwa postać, kobieta ta ratowała żydowskie dzieci, przez cały czas swojej walki uratowała łącznie około 10 tysięcy małych istnień, robiła to wielką miłością, ryzykowała własne życie dla tych dzieci nie mogąc posiadać własnego. Mąż, który nie popierał działań swojej żony był jednak dla Niej ogromnym wsparciem.

Głównym bohaterem książki jest 15 letni Stephan Neuman, który pochodzi z zamożnej rodziny i dla którego naziści nie są niczym nadzwyczajnym a już na pewno nikim kto stanowi zagrożenie, pasją chłopca jest sztuka i kultura. Przyjaciółka chłopca Zofie, wielbicielka matematyki, która przez rówieśników uważana jest za „dziwną” mieszka z matką, która prowadzi antynazistowską gazetę. Dzieci pomimo trudnych dla wielu żydów czasów, które nastały żyją nadzwyczaj spokojnie nie martwiąc się o jutro. Do pewnego dnia w którym rodzina chłopca traci wszystkie prawa a matka Zofie trafia do więzienia. Nagle dla tych dzieci jak i tysięcy innych Truus jest jedyną i ostatnią nadzieją na ocalenie.

To niezwykle trudna i ciężka książka, najbardziej znowu miażdży fakt, że jest prawdziwa, że wszystkie opowiedziane tutaj okrucieństwa wydarzyły się naprawdę i dotyczą konkretnych osób. Zdecydowanie łatwiej byłoby przebrnąć przez tę opowieść mając świadomość, że to fikcja literacka, ale tak niestety nie jest. Podczas czytania stale towarzyszy nam ból i uczucie niesprawiedliwości ale także podziw dla Truus za odwagę i determinację, która ją cechuje. Książka ta jak i jej bohaterowie na długo pozostaną w mojej pamięci, będę do nich wracać z ogromnym sentymentem.
Czytałam ją kilka dni, musiałam robić przerwy na inną literaturę żeby nie zwariować z bólu, który się wkradał w moje serducho.

„Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl „ za co serdecznie dziękuję.