Żona na chwilę recenzja

Zrób sobie dzbanek pysznej kawy, bo jak zaczniesz czytać, to nie przerwiesz. Będziesz tkwić z nosem w powieści do samego końca.

Dlaczego?

Bo to powieść pisana przez życie. Czasem jest sielanka, czasem są łzy i bezradność. Czasem nawet samotność i brak sił, zwłaszcza, gdy życie zaczyna człowieka przerastać. A przerasta ją, Bellę, dziewczynę, którą poznajesz w „Żonie na chwilę” Elżbiety Skrzyńskiej-Casson.

Bella to bardzo ambitna kobieta, która po studiach, ostatnich wakacjach, znajduje pracę. To praca pełna wyzwań, która daje jej satysfakcję i zmusza do samodzielności. Sprawia, że dziewczyna przeobraża się w kobietę. Zostają tylko nawyki, zdrowe. Co rano biega po parku i obserwuje ludzi. To pomaga w zachowaniu dystansu do codzienności, pomaga odświeżyć głowę. Wszystko nabiera nabiera świeżości. Aż pewnego razu... podczas jednej z takich przebieżek spotyka Alejandro pracującego na ławce z laptopem. Jest on, jest ona i ich wzrok i nic już nie jest takie, jak wcześniej. Życie, które dotąd nie zaskakiwało nagle nabiera innego tempa i perspektywy.

Lecz, jak to życiu bywa. Raz jest dobrze, raz jest gorzej. Nic nie da się przewidzieć, a co najgorsze – trzeba być przygotowanym na wszystko. Na szarość i zwyczajność codzienności, ale i na tragedię, która miała się nie wydarzyć. Miłość miała chronić, a co się okazuje? On miał trwać u boku aż do śmierci... Wszystko miało być inaczej.

Co spotka Bellę? Czy skończą się poranne joggingi? A co z pracą?

Czytaj. Czytaj i daj się ponieść tej historii, która – muszę szybko nadmienić – zapewni ci cały wachlarz emocji. Jest radość, ale i łzy smutku. Jest szczęście pośród tłumu, ale i samotność pośród niego. Jest euforia, ale i depresja. Autorka nie oszczędzi ani ciebie, ani bohaterki, dlatego duży dzbanek kawy może nie wystarczyć. Po zakończeniu lektury jeszcze długo będziesz tkwić z książką przyciśniętą do serca by dać sobie czas na przemyślenia. Będziesz musiała poukładać w sobie tą fabułę, by ją na swój sposób przetrawić i zaakceptować.

Polecam.