Krawcowa z Paryża recenzja

"Krawcowa z Paryża", a właściwie krawcowa z Tyrolu to opowieść rozpoczynająca się dziejami zawieruchy wojennej, gdy w spokojnej górskiej miejscowości pojawiają się kontrolujące mieszkańców wojska niemieckie. Rosa - nastoletnia bohaterka - ucierpi na tej wizycie mocno, bez odpowiedniego wsparcia rodziny, zmuszona do ucieczki w obce rejony, bez wsparcia choćby jednej bliskiej osoby. Postać Rosy jawi się jako człowiek, nad którym nieustannie kłębią się burzowe chmury; bohaterka co i rusz zalicza kolejne potknięcia i akurat czas ucisku nazistów to dopiero początek.

W pierwszym odruchu można tę książkę oceniać zgoła inaczej, mniej korzystnie, nie spodziewając się głębszych uniesień, jednak to, co najcenniejsze - kryje się w treści, a we wnętrzu jest interesująca historia, z której wyłania się postać silnej, charyzmatycznej kobiety. Rosa zmierza w efekcie w jasno ustalonym kierunku, który wynika z przypadku i prób utrzymania się na powierzchni - rozpoczyna swoją przygodę z szyciem, a w efekcie z projektowaniem ubrań, by docelowo cieszyć się odnoszonymi sukcesami na niemal wszystkich kontynentach i wykraczając poza strefę ubioru. W błędzie jednak jest ten czytelnik, który sądzi, iż to książka o modzie i urodzie, owszem mianownik ten jest wspólny dla każdego rozdziału, jednak nie sposób nie wspomnieć o czynniku prywatnym bohaterki. Jednocześnie barwne życie pełne sukcesów, które w oczach innych może prowadzić do zazdrości, tak naprawdę obarczane jest dozą smutku, rozczarowań i niewłaściwych decyzji. Jednak zapoznając się z losem bohaterki trudno jednoznacznie odpowiedzieć, jakie decyzje na miejscu Rosy podjąłby czytelnik.

Książka z gatunku tych, po których nie spodziewałam się zaskoczenia, a która skutecznie mnie do siebie przykuwała w każdej wolnej chwili. Pomysł na ujęcie zwykłej, prostej dziewczyny kontra kobiety sukcesu, uświetniony interesującymi dylematami moralnymi oraz ujęcie losu dziewczyny, a kolejno kobiety na przestrzeni dziesięcioleci zagwarantowało mi wiele emocji; wzloty i upadki Rosy autorka skutecznie oddała w sferze rodzącej się po pierwszym rozczarowaniu postawą bohaterki empatii odbiorcy. Równowaga pomiędzy kolejnymi prywatnymi losami głównej postaci a nawiązaniem do tytułowego krawiectwa jest właściwie zachowania, jak i opisy oraz kluczowe wydarzenia bez zbytniego przeciągania treści. Na końcu smaczek, który zdaje się być wisienką na torcie, a ja kończę książkę w poczuciu, że skończyła się zdecydowanie za szybko!