Żmijowisko recenzja

FABUŁA: 

Tytułowe Żmijowisko to nic innego jak agroturystyka otoczona jeziorami, lasami, gdzie po wielu latach spotyka się grupa przyjaciół ze studiów, aby spędzić miło czas jak za starych dobrych czasów. Jednak wystarczyła chwila nieuwagi i mniejszej czujności, aby doszło do tragicznych wydarzeń. Ada - córka Kamilii - jednej z grona dawnych przyjaciół zaginęła, a wydarzenia poznajemy z czasów zarówno przed jak i po jej zaginięciu. To jedno zdarzenie zapoczątkowało falę nieszczęśliwych sytuacji i wielu komplikacji: Kamila z mężem na wzajem obwiniający się o zniknięcie córki, spadek zarobków agroturystyki przez szerzącą się złą opinię. Sprawę komplikuje także obecność Roberta - dawnego partnera Kamilii, który zjawia się w towarzystwie czarnoskórej modelki. Po roku ojciec Ady powraca do Żmijowiska, aby po raz kolejny podjąć próbę odnalezienia córki.

PLUSY:

- Linia czasowa podzielona na 3 części była bardzo dobrym rozwiązaniem, bo nie wyobrażam sobie poznania tej historii tylko z perspektywy jednego momentu. Wydarzenia sprzed zniknięcia, rok później i te, które miały miejsce pomiędzy, pozwoliły na pokazanie skutków, a zarazem przyczyn wszystkich sytuacji.

- Poruszenie tematów codziennych, ale też tych, o których często nie chcemy rozmawiać. Stereotypy, w które szybko wierzymy, czy odmienność, przez którą jesteśmy nie tylko odrzuceni z grupy ale także wielokrotnie narażeni na fizyczną przemoc - wszystkie te problemy zostały tu przedstawione

MINUSY:

- Zakończenie zepsuło książkę. Pierwszą sprawą jest nieproporcjonalna ilość akcji znajdującej się na samym końcu, w stosunku do reszty książki. Na ostatnich 20 stronach znalazła się zarówno kulminacja jak i rozwinięcie akcji. Druga sprawa to fakt, że zostaliśmy wrobieni przez autora, bo tropy, które przewijały się przez całą książkę okazały się złudne. Rozwiązanie sprawy okazało się zupełnie nową, wcześniej nie poruszaną kwestią, więc czytenik nie miał jak dojść do tego co się mogło stać.

- Wolna akcja.W kryminałach czekamy na coś co nas porwie i zaintryguje, a tu zdecydowanie zabrakło tego elementu. Dokładna retrospekcja przeszłości uniemożliwia efektywne przedstawienie bieżących wydarzeń czy finału akcji.

PODSUMOWANIE:

Jest to kryminał z pewnością dobry jak na polskie warunki, a nawet samo zakończenie, które z jednej strony było dla mnie największym minusem, z drugiej przypomina „Hashtag”, w którym finał także nijak ma się do wcześniejszych tropów. Problemy barier w społeczeństwie i smutna szara rzeczywistość Polski została tu przedstawiona, jednak tempo akcji było żadne. Może czytało się szybko, ale to głównie dlatego, że czujemy jakbyśmy oglądali film czy serial bo większość scen to dialogi.  Uczucie że byłaby to książka dobra ale do oglądania na ekranie towarzyszyło mi nieustannie, więc to z pewnością nie przypadek, że powstał serial. Sami zdecydujecie czy warto czytać, jednak u mnie ta książka jest na pozycji przegranej. Bardzo się rozczarowałam i kończąc ją myślałam tylko o tym czemu tak bardzo mi się nie podoba skoro zbiera tyle dobrych opinii.