Krzywda recenzja

„Poczucie krzywdy jest jak lawa w uśpionym wulkanie - gdy znajdzie ujście, to spali wszystko na swojej drodze.”

Niewielka miejscowość w Polsce, zostaje zamordowana emerytowana nauczycielka Regina Remus. Kobieta nie była lubiana, zgorzkniała, wyniosła, miała niemieckie pochodzenie. Sprawa wydaje się być prosta do rozwiązania. W domu denatki przy ciele, aspirant Przeworski, znajduje napisane krwią nazwisko domniemanego mordercy i zdjęcie z 1946 roku, na którym uwieczniona została załoga posterunku MO. Już niebawem okazuje się, że nie wszystko jest takie jak się początkowo wydaje, mroczna przeszłość daje o sobie znać. Na pobliskim cmentarzu zostają znalezione szczątki więźniów obozu koncentracyjnego…

Akcja powieści toczy się niespiesznie, fabuła rewelacyjnie poprowadzona, dopracowana w każdym szczególe, niesie duże emocje. Wyraźnie odczuwalna mroczna, gęsta atmosfera, liczne retrospekcje wiele wyjaśniają i ukazują zaskakującą, niepokojącą prawdę. Teraźniejszość idealnie współgra z przeszłością. Autor ma przyjemne, lekkie pióro, umiejętnie buduje atmosferę napięcia. Ciekawie wykreowani bohaterowie, nietuzinkowe, wyraziste, charakterne osobowości. Aspirant Przeworski - poczułam do niego sporą sympatię, mężczyzna nie ma łatwego życia. Jest bardzo dobry w tym co robi, sumienny, dokładny, spostrzegawczy, inteligentny. Kieruje się w życiu zasadami, od których nie ma odstępstw. Pomimo przeciwności, z determinacją zmierza do wyznaczonego celu.

Gra została rozpoczęta. Małomiasteczkowy, specyficzny klimat, mieszkańcy, którzy nie potrafią zapomnieć o przeszłości, wciąż na nowo rozdrapują zabliźnione rany. Komu naraziła się zamordowana emerytka? Zajmująca obyczajowość, niepokojące tajemnice sprzed lat, niespełniona miłość, stereotypy, okrucieństwo. Zło, które jest w stanie wyrządzić się człowiek. Panoszy się, niszczy, zbiera swoje przerażające żniwo. Czy można wybaczyć, zapomnieć krzywdy dawno wyrządzone?

Skomplikowana, nietuzinkowa, intrygująca historia. Ogromne, sprzeczne emocje, Autor zadbał o każdy szczegół i odpowiednią, niepokojącą atmosferę. Od początku do końca powieść trzyma w napięciu i to zakończenie… uch kompletne zaskoczenie. Jest to drugi tom przygód aspiranta Przeworskiego, jednak powieść można swobodnie czytać bez znajomości pierwszego tomu. Zdecydowanie polecam.