Miłość na wariackich papierach recenzja

„Miłość na wariackich papierach” to książka z gatunku, po który sięgam bardzo rzadko. I chociaż zaczęłam czytanie z dużą dozą niepewności, a pierwsze strony delikatnie mnie rozczarowały, to na szczęście, dalej było tylko lepiej.
Ale od początku. Główną bohaterką książki jest Zosia. To pracownica korporacji, która z pozoru jest zwyczajną dziewczyną. Dlaczego tylko z pozoru? Dlatego, że co chwilę pakuje się w nowe kłopoty i tarapaty. Akcja książki rozpoczyna się w chwili, gdy nasza bohaterka wybiera się z przyjaciółką do SPA. Pech chce, że ląduje w szpitalu psychiatrycznym. Mało tego, zostaje w nim zamknięta! Właśnie to wydarzenie sprawiło, że przez chwilę zaczęłam zastanawiać się, czy chcę czytać książkę komediową z takim motywem.
Jednak koniec końców przeczytałam i chociaż nie do końca podoba mi się fabuła, to muszę przyznać, że czytało mi się świetnie. Autorka zręcznie operuje językiem, dzięki czemu nie ma szans na nudne i przydługie opisy. Wewnętrzne rozważania bohaterki sprawiły, że bardzo ją polubiłam, niekiedy nawet się z nią utożsamiałam, a pod koniec książki trochę szkoda mi było się z nią rozstawać. Można o niej powiedzieć, że jest zakręcona, szalona, że chodzi z głową w chmurach, ale przede wszystkim, jest bardzo pozytywna, aż da się ją polubić, chociaż to jedynie postać z książki.
Co więcej, niektóre sceny faktycznie doprowadziły mnie do śmiechu. Historia sama w sobie jest oryginalna, ponieważ chyba nie spotkałam jeszcze książki z takim motywem, ale z drugiej strony, komedia oparta na chorobach psychicznych i ich leczeniu, może wywołać burzliwą dyskusję. To akurat każdy czytelnik musi oceniać sam. Bardzo, ale to bardzo podobało mi się za to przesłanie, które płynie z tej książki. Autorka chce pokazać wady pochopnego oceniania innych ludzi. Widzimy jak łatka wariatki niszczy życie Zosi, jak załamuje ją psychicznie, wywołuje ogrom cierpienia i wreszcie, jak trudno ją później odkleić, chociaż była całkowicie niesłuszna. I chociaż nasza bohaterka w końcu odnalazła w sobie siłę do walki i zemsty, to sama historia momentami była smutna. Można wyciągnąć dużo wartościowych wniosków, które w moim przypadku nie nasuwały się podczas czytania, ale chwilę po zakończeniu. Zauważyłam drugie dno tej książki i właśnie dlatego oceniłam ją dość wysoko. Myślę, że pierwsze spotkanie z książką tej autorki i pierwsze od dawna spotkanie z tym gatunkiem książek mogę zaliczyć do udanych! Polecam szczególnie wielbicielom książek, przy których można się pośmiać ;) Jestem pewna, że takiej książki do tej pory nie czytaliście!