Kwiaty na poddaszu recenzja

Czwórka rodzeństwa wraz z matką po tragedii jaka ich spotkała wprowadzają się do ogromnej rezydencji dziadków. Rodzice ich matki wydziedziczyli ją za ciężki grzech jaki popełniła. Postanowiła jednak z powrotem wkraść się w łaski ojca by odzyskać fortunę jaką miała odziedziczyć. Niestety, aby tego dokonać dzieci muszą ukryć się na ostatnim piętrze w domu i udawać, że nie istnieją. Matka obiecuje im, że potrwa to tylko chwilę, lecz chwila zmienia się w miesiące i lata. Do czego zdolna będzie kobieta, by odzyskać swój upragniony spadek? Czy gotowa będzie poświęcić pieniądze dla dobra dzieci?

To książka z dość kontrowersyjną fabułą. Na pewno nie wszystkim taka tematyka przypadnie do gustu. Mną osobiście wstrząsnęła. Jest w niej wiele okrucieństwa, przemocy, fanatyzmu religijnego graniczącego z obłędem. Historia ta jest napisana w sposób prosty i lekki, dlatego wciągnęłam się w nią od razu, bez problemu wyobrażając sobie każdy szczegół opisany w książce. Towarzyszyło mi wiele emocji. Szybko przywiązałam się do dzieci, współczułam im, martwiłam się, przeżywałam z nimi każdą chwilę i mocno trzymałam za nich kciuki. Nie byłam w stanie oderwać się od tej książki. Autorka świetnie oddała miłość dzieci do matki, które za każdym razem wierzyły, że wkrótce stamtąd wyjdą. Dlaczego miałyby nie wierzyć i nie ufać ukochanej mamie? Z czasem te uczucia uległy zmianie, co było oczywiste w takiej sytuacji. Pojawia się tutaj również wątek zakazanej miłości. Narratorem jest Cathy, starsza siostra, która stara się dbać o młodsze bliźniaki i starszego brata. Postaci są tak wykreowane, że wydają się być prawdziwe. Kluczową rolę odgrywają pieniądze. To przez nie dzieci muszą udawać, że nie istnieją. Czy naprawdę pieniądze żądzą światem i mają tak ogromną moc, że miłość nie ma z nimi szans? Nie mogę tego pojąć. Zakończenie było lekkim zaskoczeniem. Z pewnością zapamiętam tę historię na długo i bardzo chętnie sięgnę po kolejną część.