Kamień w wodę recenzja

XVII wiek. Dorota, córka zielarki z Karge zaginęła w tajemniczych okolicznościach. Jednak tym zdarzeniem przejmuje się jedynie Wiga, matka dziewczyny. Kobiety przez swoje pochodzenie oraz wykonywane zajęcie nie są zbyt lubiane w wiosce.

Do miejscowości zawitał również Baltazar von Lest. Ma on za zadanie, na prośbę swojego kuzyna Krzysztofa, zajmować się jego majątkiem oraz należącą do niego wioską. Mężczyzna szybko przyzwyczaja się do codzienności w Karge, nawet kiedy na miejscowość spada seria nieszczęść.

“Makowa spódnica, Kamień w wodę” to pierwsza książka Zofii Mąkosy, którą miałam okazję przeczytać. Nie ukrywam, do powieści tej zachęcił mnie fakt, że wątki zostały osadzone w historycznym okresie związanym z Potopem Szwedzkim. I już na wstępie muszę przyznać, że opowieść ta bardzo oddaje tamtym czasom. Od razu wczułam się w klimat tamtego okresu. Autorka jest emerytowaną nauczycielką historii, więc można się było spodziewać, że ten element książki zostanie dość dobrze dopracowany. Same wątki również są ciekawe, zwłaszcza te z perspektywy Baltazara, który musi mierzyć się z problemami dokuczającymi całej wiosce, ale także tymi prywatnymi. Jednakże brakowało mi tutaj dość mocnej bomby, która zmieniłaby wszystkie plany bohaterów, a jednocześnie dość mocno mną wstrząsnęła. Fakt, wiele wydarzeń utrudniło życie Widze, lecz w dużej mierze czytelnik mógł się tego prędzej czy później spodziewać. Zwłaszcza przy nastrojach mieszkańców wioski.

Bardzo przypadł mi do gustu sposób przedstawienia tej historii. Pomimo XVII wieku język jest bardzo przystępny. Nie występuje gwara związana z tamtym okresem, a kiedy pojawiają się już stare nazwy miejscowości, czy elementów codziennego życia, wszystko zostaje wyjaśnione. Jedynie, na co mogę pod tym względem ponarzekać to na długość rozdziału VI, który ma ponad 250 stron. Nie lubię, gdy mają one aż tak dużą objętość, bo mam wtedy wrażenie, jakbym całe wieki siedziała w miejscu i nie poruszała się do przodu.

“Makowa spódnica. Kamień w wodę” to melancholijna książka o poszukiwaniu szczęścia w dość mało sprzyjającym okresie. Mnie osobiście zmusiła do refleksji nad zmianami społecznymi, które zaszły przez te kilka wieków, jak chociażby samodzielność kobiet. Samą książkę jak najbardziej polecam, zwłaszcza fanom literatury obyczajowej. A moja ocena to 7/10.

Za egzemplarz recenzencki bardzo dziękuję Publicat S.A!