Pustynna włócznia. Księga 1 recenzja

Trzeba przyznać autorowi, że jego książki z tomu na tom są lepsze. Styl jakim był pisany "Malowany człowiek" poprawił się, a jego twórca coraz bardziej zaskakuje i wprowadza coraz to ciekawsze wątki, które prócz potęgowania zapału do czytania wzbudzają wyobraźnią. Poprzednie tomy już były bardzo surowe i brutalne, często gościł w nich seks, a nawet okrucieństwo, które trudno opisać słowami. Cóż w tej części sprawy mają się jeszcze lepiej, gdyż krwi, brutalności i erotyki jest jeszcze więcej. Ten ostatni rodzaj potęgują nawet bardzo ładnie wykonane szkice, chodź trzeba przyznać, że wydawca postanowił zamieścić ich nieco mniej niż w poprzednich tomach, ale za to w lepszej jakości. Świat głównego bohatera przypomina nieco Irak, gdyż również mieści się na pustyni, a kobiety nie mają w nim nic do powiedzenia, gdyż są przeznaczone tylko do rodzenia nowych potomków. Mi osobiście książka bardzo się podobała, a nawet bardziej niż dwa poprzednie tomy "Malowanego człowieka". Tom jest nieco gruby, jednak mimo to pochłonęłam go w niecałe dwa wieczory. Autor nie zawiódł mnie, a tych którzy już zakosztowali w książkach jego twórczości, też na pewno nie zawiedzie, tylko spotęguje chęć do sięgnięcia po więcej. Pozycja Jardira z książki, nie mówi nam jeszcze kto ma rację, on czy Arlen, gdyż jak na razie wychodzi na to, że obie postacie mają nieco słuszności, tyle, że każdy z nich przedstawia ją inaczej i jest przeciwieństwem swego przeciwnika.