Enklawa recenzja

"Pomyślał, że psychika ludzka ma niepokojącą konstrukcję. Pozostawiona sama sobie sprawia, że człowiek uparcie się zadręcza. Myśli nieustannie zdają się wracać do najgorszych chwil, mimo że tych dobrych też jest pod dostatkiem."
"Enklawa" to pierwsza część serii o mieszkańcach malutkiej miejscowości na Wyspach Owczych - Vestmanny. Autorem tej serii jest Remigiusz Mróz, który jednak stworzył ją pod pseudoniemm Ove Logmansbo.
Pewnego dnia w Vestmannie ginie młoda dziewczyna. Śledztwo w tej sprawie przejmuje duńska policja, a konkretnie młoda policjantka Katerin Ellegaard. W tej sprawie pomaga jest Halbjorn Olsen, weiteren wojenny, który zna wioskę i ich mieszkańców jak własną kieszeń. Ta książka wywołała we mnie wiele sprzecznych emocji. Przez pierwsze 100 stron miałam ochotę ją odłożyć, tak mnie nudziła i denerwowała. Nie potrafiłam wciągnąć się w fabułę a bohaterowie wydawali mi się kompletnie bez wyrazu. Jednak z czasem historia zaczynała nabierać rumieńców, a w pewnej chwili tak mnie zafascynowała, że nie potrafiłam się rozstać z książką. O ile pierwsze 100 stron męczyłam chyba z tydzień o tyle dalsze 300 pochłonęłam w dwa dni. Książka jest niezwykle klimatyczna, autor świetnie oddał nam nastrój małej wioski na Wyspach Owczych i włożyć sporo sił w to, żeby poznać historie i zwyczaje ludności z tychże rejonów i przekazać nam to w ciekawy sposób. Na pierwszy rzut oka książka wydaje się ciężka w obyciu i bez wątpienia najłatwiejsza nie jest, ale jeśli już wciągnie się w tą historię to po prostu, żyje się w niej na całego. Bohaterowie też są świetnie przedstawieni, szczególnie Halbjorn, który mocno dostaw w życiu po tyłku i przynamniej u mnie wzbudzał dużo sprzeczych emocji, co nie zmienia faktu, że mocno kibicowałam mu, żeby mu się ze wszystkim powiodło. Zakończenie, to po prostu bomba, która nagle spada na nas na ostatnich stronach. Muszę przyznać, że jeszcze chwilę po zamknięciu książki miałam otwartą buzię. Remigiusz Mróz poraz kolejny pokazał nam, że nie boi się wyzwań i ja musze przyznać, że po jego pozycje sięgam już w ciemno.