Lekarz ci tego nie powie recenzja

Max Skittle pracuje w przychodni jako lekarz pierwszego kontaktu. W związku z tym styka się z pacjentami z różnorodnymi dolegliwościami. Przypadłości, z którymi przychodzą do niego, są oczywiście różnorakiego kalibru. To zarówno nagłe przypadki wymagające natychmiastowej reakcji, ale także takie, które wymagają jedynie pocieszenia i wysłuchania. A wszystko w ramach jednego ubezpieczenia.
Najlepiej chyba jednak określa wszystko, z czym się spotyka dedykacja na początku książki:
"Wszystkim, którzy siedzą w poczekalni, bardzo mi przykro, ale chyba mamy opóźnienie"
Z założenia wizyta ma się zamykać w przeciągu 10 minut, ale konia z rzędem temu, który w to wierzy, że tak jest. I co najciekawsze, dotyczy to służby zdrowia zarówno u nas w kraju, jak i za granicą.
W książce tej autor pokazuje zarówno zwykły dzień pracy, jak i taki zupełnie nieoczekiwany, pełen dramaturgii, trudnych przypadków. A jest ich w tej obszernej książce sporo. To także pokazanie radzenia sobie z pacjentami tzw. trudnymi, pełnymi roszczeń często zupełnie bezpodstawnych.
Ale praca w przychodni nie wypełnia całkowicie dnia Maksa, bowiem ma on również rodzinę. Na kartach książki dowiadujemy się, że właśnie urodziło mu się dziecko, a co za tym idzie, nastąpiła ogromna zmiana. Na własnej skórze przekonuje się jak trudno pogodzić życie rodzinne z pracą lekarza. Ciągłe niewyspanie przekłada się na podejście lekarza do pacjentów, oczekujących od niego całkowitego zaangażowania. Również trudne przypadki sprawiają, że niejednokrotnie praca jest przynoszona do domu. Ciężko bowiem oddzielić troskę o leczonego od spraw domowych.
Co jest na pewno interesujące w tej książce to, to, jak w wielu przypadkach tam łatwiej jest diagnozować. I nie myśl sobie potencjalny czytelniku, że jest to wymarzona sytuacja, absolutnie nie. Owszem w opisywanej przychodni mają więcej sprzętu specjalistycznego, ale tak jak u nas rozbijają się sprawy o terminy i o dostępność konkretnych badań w ramach powszechnego ubezpieczenia.
Książka zawiera wiele wewnętrznych przemyśleń autora lekarza, który w ten sposób chce sobie poradzić z narastającą momentami frustracją i zwykła ludzką bezradnością wobec braku możliwości pomocy pacjentowi.