Recenzja książki Matnia

"(..)czasem lepiej jest odpuścić i spróbować się dostosować. To lepsza metoda niż z góry skazany na porażkę opór".

Doskonale pamiętam, jak w zeszłym roku dostałam od wydawnictwa pewną książkę. Była to tzw. "szczotka". Biała okładka, bez opisu, tylko z tytułem i danymi autora. W taki też sposób zaczęła się moja przygoda z twórczością Pauliny Jurgi. I choć ostateczna wersja Matrioszki uległa małym zmianą, to doskonałe pamiętam, jak wiele emocji wywarła na mnie ta historia wtedy, ale też później, gdy czytałam już pełną wersję. Jakiś czas później przyszedł czas na "Marionetkę" która podobnie jak pierwszy tom, dosłownie mnie pochłonęła. Jak zatem na ich tle wypadła "Matnia"?.

Myślę, że nie tylko ja z niecierpliwością czekałam na ciąg dalszy historii Marty. To, co wydarzyło się na końcu tomu drugiego, sprawiło, że stanęło mi serce i z jednej strony od razu chciałam poznać dalszą część tej opowieści, jednak z drugiej strony, strasznie bałam się tego, co autorka wymyśliła dla tych bohaterów.

Nie będę ukrywać, że spodziewałam się dobrej książki - nie sądziłam jednak, że jednocześnie będzie tak świetna i tak ciężka! Boże, co tam się działo. Najlepszą, a zarazem najgorszą dla mnie rzeczą było czytanie rozdziałów z perspektywy Izjasława. "Wejście" w jego głowę i uzmysłowienie sobie tego, co mu w niej siedziało było naprawdę pokręconym przeżyciem.

Cała historia była pełna adrenaliny, zaskakujących zdarzeń, rzeczy, które sprawiały, że mój żołądek ściskał się z nerwów, i choć czasami miałam dość, to nie było mowy, by odłożyć tę książkę na bok, póki nie dotrę do końca.

Dla mnie "Matnia" to idealne zakończenie tej serii. To, co ci bohaterowie ze mną zrobili, przechodzi ludzie pojęcie, a ich przeżycia na długo zapadną mi w pamięci - a to, że kiedyś do tej serii wrócę, jest więcej niż pewne.

Nie mam wątpliwości, że Paulina Jurga pisze świetne książki a jej wiedza i dbałość o szczegóły zasługują na uznanie. Już nie mogę się doczekać kolejnych historii, jakie wyjdą spod jej ręki, i mam nadzieję, że i "Rzeźnik' doczeka się swojej opowieści.

"Matnie" oczywiście bardzo wam polecam, choć ostrzegam - warto mieć na uwadze fakt, że to książka dla osób o mocnych nerwach!