Miłość szuka właściciela recenzja

"Miłość szuka właściciela" to kontynuacja losów, bohaterów poprzedniej książki autorki "To tylko przyjaciel". Szczerze mówiąc bardzo czekałam na tę książkę, ale z drugiej strony, bardzo nie chciałam się rozczarować. Często jest tak, że kontynuacje smakują jak odgrzewane kotlety, zwłaszcza jeśli autor jest debiutantem. W tym przypadku pisarka zaskakuje, bo obie powieści są na tym samym poziomie.
Abby Jimenez podtrzymuje klimat w kontynuacji swojej debiutanckiej powieści, charakterystyka tych samych bohaterów się nie zmienia - Kirsten w dalszym ciągu posiada pieprzny humor (który nie razi i przynajmniej u mnie nie wprowadza poczucia zażenowania). Pomiędzy nią i główną bohaterką dalej odczuwa się przyjaźń i prawdziwe emocje.
Nowe postacie, które się pojawiają są dopracowane i bardzo skomplikowane - posiadają dwie strony charakteru, ale przemiana następuje płynnie i wiadomo skąd się bierze. Bardzo duży plus, że jako czytelnik bez problemu mogłam współodczuwać z bohaterami. Bez problemu odnajdywałam się w relacjach i powiązaniach występujących postaci.
Cały pomysł na historię nie jest przekombinowany i o dziwo nie powiela także znanych już wątków. Po prostu raz kolejny dostajemy uroczą historię miłosną, w której oprócz lukru znajduje się także łyżka dziegciu. Bardzo lubię czytać romantyczne powieści w okresie letnim, zwłaszcza jeśli mają pozytywne zakończenie. I chociaż w trakcie czytania mogłam domyślić się jakie będzie zakończenie, to absolutnie nie psuło mi to przyjemności z czytania. Myślę, że gdyby był to kryminał to bym narzekała, ale romanse czytam dla odstresowania, a nie żeby być zaskoczoną rozwiązaniem. Tekst czyta się przyjemnie. Powieść ma dobre tempo, nie ciągnie się nieskończenie, ale także nie przyspiesza niepotrzebnie, dialogi są naturalne, a opisy miejsc nie przytłaczają. Sceny bliskości są plastyczne i naładowane emocjami (sam seks występuje raz i opisany jest ze smakiem). Nazewnictwo części ciała w scenach zbliżeń jest zgodne z naukami biologicznymi, a to kolejny plus, bo nie wystepuje tu wesołe słowotwórstwo. Polecam.