Jeździec Miedziany (cz. 2/2) recenzja

Książka którą można czytać kilka razy.Piękna,wzruszająca powieść Pani Simmons o losach młodziutkiej Tatiany i żołnierza Aleksandra.Wszystko dzieje się w czasach Drugiej Wojny Światowej w Rosji.Miłość która przetrzyma wiele ,dziewczyna która dla rodziny i ukochanego gotowa poświęcić nawet własne dobro i życie.Młodziutka Tatiana mieszka w Rosji ,razem z rodzina wiodą w miarę spokojne życie ,pracuje w dziale sztućców ,lubiła swoją pracę sumiennie ją wykonując.Była bardzo zżyta z swoim bratem Paszą .Kochała swoich rodziców ,wielkim szacunkiem dażyła swego dziadka.Gdy pewnego ciepłego dnia,Tatia ubrana w piękną sukienkę w kwiaty ,poznaje przystojnego żołnierza Aleksandra ,oboje zakochują się w sobie .Nie wszystko jednak będzie układało się po ich myśli.Na drodze stanie im wojna,zazdrość i przebiegłość.Jednak pomimo przeciwności losu ich drogi będą łączyć się z sobą.. Książkę pożyczyła mi koleżanka,gdy tylko zaczęłam czytać wiedziałam już że przepadłam.Tak mnie pochłonęła miłość Tatiany i Aleksandra że musiałam sięgnąć po kolejne tomy.Pani Simmons pięknie opisała czasy wojenne i realia w Rosji.Choć to tylko fikcja literacka jednak jej historia ma swoje podłoże oparte na prawdziwych przeżyciach babci autorki książki.Bardzo przeżywałam to jak Tatiana była traktowana przez rodzinę ,traktowali ją jak dzieck nie licząc się z jej zdaniem,często wykożystującjej dobroć i naiwność.Tatiana przeżyje dużo ciężkich chwil,jednak dla rodziny i miłości swego życia gotowa będzie na wielkie poświęcenie.Polecam serdecznie tą książkę. Pani Simmons ma w swoim dorobku wiele pięknych powieści ,ale to Jeździec Miedziany zrobił na mnie ogromne wrażenie i jego kontynuacja.Ma w moim sercu szczególne miejsce .
"Patrzyli na siebie tylko chwilę ,lecz była to chwila stanowczo za długa.Obcy patrzą na siebie krócej,znacznie krócej.Taatiana czuła się bardzo dziwnie.Miała ochotę otworzyć usta i wypowiedzieć jego imię.Szybko uciekła wzrokiem w bok.Drżała i było jej gorąco".
"Tatia-szeptał .Co z ciebie za wariatka..W tym samym momencie Tatiana otworzyła oczy.Patrzyli na siebie bez słowa..Tatia...
Aleksander? wyszeptała bez zdziwienia.Czy ja śnię?
Nie.
Snię ..Sniła mi się twoja twarz.Co się stało?
Jesteś w moim namiocie.Coś ty robiła na tej stacji?Niemcy ją zbombardowali...Tatiana długo milczała."