Recenzja książki Mój książę

"Mój Książę” to pierwszy tom serii Bridgertonowie i jest to jeden z tych kilku przykładów, kiedy książka jest gorsza niż jej adaptacja filmowa. Choć podejrzewam, że twórcy serialu inspirowali się całą serią książek Julii Quinn i jeśli mam być szczera, to nigdy bym nie sięgnęłabym po tę książkę, gdyby nie ten serial. Sama okładka wręcz krzyczy „harlekin”, a takie książki do mnie po prostu nie przemawiają, jednak tutaj mamy do czynienia z fajnym romansem historycznym, choć nie jest to literatura z najwyższej półki. To książka na jakiś spokojny, zimowy wieczór.
Daphne Bridgerton jest urocza i inteligentna, ale a jakiegoś powodu mężczyźni traktują ją tylko jako przyjaciółkę i nie widać wokół niej żadnych zalotników, co za tym idzie, nikt jeszcze nie poprosił o jej rękę, o czym Daphne skrycie od dawna marzy. Zupełnie w innej sytuacji jest przyjaciel jej brata, Simon Basset, książę Hastings, który jest obiektem westchnień wielu pań na wydaniu, które robią, co mogą, by zdobyć jego uwagę. Kłopot w tym, że książę wcale nie ma zamiaru się żenić. Oboje postanawiają zawrzeć umowę — będą udawać, że mają się ku sobie i dzięki czemu on uwolni się od natrętnych matek i ich córek, a ona zyska mnóstwo adoratorów, skoro sam książę uznał ją za pożądaną partię. Plan wydaje się doskonały, na początku wszystko szło jak z płatka, jednak szybko okazało się, że z wielu powodów nie tak łatwo go będzie zrealizować. Dodatkowo Lady Whistledown, która jest niczym XIX-wieczna „Plotkara” odsłania największe sekrety Bridgertonów i londyńskiej elity i tylko czeka na kolejny gorący temat, który mógłby wywołać skandal.
Nie powiem, bo książka naprawdę mnie wciągnęła. Jest lekka i przyjemnie się ją czytało, ale brakowało mi tego czegoś, wręcz czuję ogromny niedosyt. Przede wszystkim nie ma tu za dużo wątków, którymi w serialu jesteśmy zasypywani. Tutaj mamy tylko historię Daphne i Simona i w pewnym momencie po prostu ich relacja zdawała mi się trochę nudna, a bohaterzy chwilami byli denerwujący. Z drugiej strony mamy fajnie dopełnienie do serialu, szczególnie jeśli chodzi o księcia Hastings i jego problem z jąkaniem.
Mimo wszystko mam ochotę sięgnąć po kolejne tomy i zapoznać się z resztą rodzeństwa Bridgertonów.