Maleńka recenzja

"Maleńka" to kolejna książka A.Niemczynow, od której wprost nie mogłam się oderwać. Przeczytałam ją w dosłownie jeden weekend, co przy dwójce maluchów na serio nie jest łatwe😉, a świadczy tylko o tym, jak magnetyczna jest ta opowieść. Ogrom emocji, tych pięknych, pozytywnych, ale i trudnych, głęboka analiza ludzkiej psychiki, próba pokazania tych samych wydarzeń z różnych (bardzo odmiennych) punktów widzenia, aż wreszcie bardzo zyciowa kreacja bohaterów, to coś, co najbardziej lubię i cenię w książkach i czego tu nie zabrakło. I jeszcze ta podróż do Stanów❤. Tu należą się ode mnie największe podziękowania, bo mogłam cofnąć się o kilka lat do swojej podróży życia, która była niemal identyczna z tą, którą odbyły Zofia i Julka. Czytając kolejne opisy miałam wrażenie, jakbym zwiedzala LA, jadła słynną zupę rybną w San Francisco, czy zachwycała się pięknem Wielkiego Kanionu.

Muszę też przyznać, że początkowo irytowało mnie zachowanie Zosi i jej umartwianie się i ciągłe poświęcanie. Miałam ochotę krzyknąć "Kobieto! Odezwij się w końcu i powiedz, co ci na duszy leży! Huknijże na tego chłopa, bo tak nie może być!". Jednak wiem, że łatwo tak mówić, gdy się tylko patrzy z boku na czyjeś życie. Czy sama bym tak postąpiła? Czy jednak podzielałabym postawę Zosi? Nie wiem. Ciężko powiedzieć, bo nie byłam (i mam nadzieję, że nie będę) w takiej sytuacji.

Ta książka wywołuje tyle skrajnych emocji, że ciężko to opisać. W pewnym momencie już myślałam, że to standardowa bajka, gdzie wszyscy żyli długo i szczęśliwie, ale autorka pokierowała losem głównej bohaterki tak, że do dzis sie zastanawiam - dlaczego?! Czy to więc historia z happy endem? I tak i nie, ale więcej nie mogę zdradzić, bo to byłby ogromny spoiler.

Nie byłabym też sobą, gdybym nie pozachwycała się nad techniczną oprawą "Maleńkiej". Już okładka jest cudowna, a wnętrze tylko ją dopełnia. Każdy rozdział jest opatrzony doskonale dobranym cytatem i bardzo dobrze dopracowany. Kawał dobrej roboty. 😉

Na sam koniec powiem tylko: CZYTAJCIE! bo warto.